چین یک ماهواره مخابراتی را با محموله‌ای محرمانه با استفاده از ماهواره‌بر لانگ مارچ-۳بی (Long March-3B) به مدار ژئو فرستاد؛ ماموریتی که بنابر برخی گزارش‌ها برای مقاصد نظامی صورت گرفته است. این عملیات روز سه‌شنبه ۲۴اوت (۲شهریور) ساعت ۱۵:۴۵ به‌وقت گرینویچ از پایگاه فضایی ژیچانگ (Xichang) در جنوب غربی چین انجام شد. بنابر اعلام رسانه‌های چین، اهداف ماهواره یادشده موسوم به TJSW-7 عمدتا معطوف به آزمایش فناوری‌های ارتباطات ماهواره‌ای، رادیویی و تلویزیونی است.
زمانی که پرتاب اولین ماهواره سری TJSW در سال ۲۰۱۵ صورت گرفت، مقامات چین اعلام کردند این ماهواره برای آزمایش فناوری‌های ارتباطاتی در باند Ka به مدار تزریق شده است. پیش از پرتاب TJSW-1 رسانه‌های ژاپنی از تلاش چین برای ایجاد یک سامانه هشدار موشکی توسط چین خبر داده بودند که برخی گمانه‌زنی‌ها پرتاب ماهواره‌های TJSW را مرتبط با همین هدف می‌دانند.
این اخبار بر اساس اسناد نظامی چین تهیه شده بود که به توسعه یک برنامه ماهواره‌ای هشدار موشکی سریع مشابه ماهواره‌های هشدار موشکی مجهز به حسگر مادون قرمز آمریکایی اشاره داشت. ماهواره‌های TJSW را آکادمی فناوری پروازهای فضایی شانگهای (Shanghai Academy of Spaceflight Technology) ساخته و ظاهرا از باس ماهواره‌ای SAST-5000 بهره می‌برند.
در این ماموریت از نسخه پیشرفته ماهواره‌بر لانگ مارچ-۳بی موسوم به لانگ‌مارچ-۳بی/ای (یا ۳بی/جی۲) استفاده شد که با وزنی بالغ بر ۴۵۸ تُن، قادر به حمل ۱۱.۲ تن محموله به مدار لئو و ۵.۱ تن محموله به مدار انتقالی زمین‌ثابت (GTO) است. لانگ‌مارچ-۳بی/ای دارای طول کلی ۵۶.۳ متر بوده، قطر مراحل اول و دوم آن ۳.۳۵ متر و قطر مرحله سوم آن نیز ۳ متر است. لانگ مارچ-۳بی یک ماهواره‌بر سه مرحله‌ای است که قابلیت چهار مرحله‌ای شدن را نیز دارد و آن را آکادمی فناوری حامل‌های فضایی چین (China Academy of Launch Vehicle Technology) ساخته است.
ماهواره‌بر مذکور نخستین بار در سال ۱۹۹۶ به فضا پرتاب شد و با احتساب این عملیات تاکنون ۷۷ مأموریت را به‌انجام رسانده که ۴ مورد آن ناموفق بوده است. لانگ مارچ-۳بی از دی متیل هیدرازین نامتقارن (UDMH) و دی‌نیتروژن تتراکسید (Dinitrogen tetroxide) به‌عنوان سوخت بهره می‌برد و هر عملیات پرتاب آن ۵۰ تا ۷۰ میلیون دلار هزینه دربردارد.