احتمال برخورد سیارک بنو با زمین بیشتر از تخمین‌های قبلی است

محاسبات فضاپیمای اوسیریس-رکس (OSIRIS-Rex) ناسا نشان می‌دهد احتمال برخورد سیارک بنو (Bennu) با زمین در ۲۰۰ سال آینده از یک در ۲۷۰۰، به یک در ۱۷۵۰ افزایش یافته و آژانس فضایی آمریکا این سیاره را در رده اجسام بالقوه خطرناک طبقه‌بندی کرده است. دانشمندان تخمین زده‌اند این سیارک که به‌حالت سرگردان در فضا در حال حرکت است، با مسیر مداری کنونی، ابتدا در سال ۲۱۳۵ به زمین نزدیک شده و مشکلی ایجاد نخواهد کرد؛ اما حرکت این سیارک در ۲۴سپتامبر۲۱۸۲ خطرناک خواهد بود.

اخترشناسان معتقدند هرچند احتمال برخورد بنو با زمین ناچیز است باید آن را جدی گرفت، زیرا در صورت اصابت بنو به زمین انفجاری معادل ۱۲۰۰ مگاتن صورت می‌گیرد که قدرتش ۸۰ هزار برابر انرژی بمب اتمی هیروشیما است. بنابراین به‌منظور جلوگیری از چنین برخوردی، آمریکا و چین از هم‌اکنون وارد عمل شده‌اند و چین می‌خواهد با ارسال فضاپیما در مسیر حرکت این سیارک اخلال ایجاد کند.

راهکار جالب چین برای منحرف کردن سیارک‌ها و محافظت از زمین

چین مدتی پیش پیشنهاد استفاده از حامل فضایی را برای منحرف کردن سیارک‌ها و جلوگیری از برخورد آن‌ها با زمین مطرح کرد. محققان این کشور در تلاش برای استفاده از ۲۰ مورد از بزرگترین حامل‌های ساخته‌شده توسط این کشور به‌منظور انجام نوعی مانور هستند. آن‌ها در این عملیات تمرین می‌کنند که در صورت وارد شدن سیارک به محدوده کره خاکی، دقیقا چگونه باید از حامل مورد نظر استفاده کنند.

به‌گفته دانشمندان سازمان ملی فضایی چین (CNSA) اگر ۲۳ مورد حامل فضایی لانگ مارچ-۵ (Long March-5) به‌صورت هم‌زمان با یک سیارک عظیم برخورد کنند، امکان منحرف شدن سیارک از مسیر اصلی خود تا میزان ۱.۴ برابر شعاع زمین وجود خواهد داشت. این محاسبات با در نظر گرفتن ابعاد سیارک بنو انجام شده است؛ سیارک مشهوری که بالغ‌بر ۵۰۰ متر قطر دارد.

فضاپیمای اوسیریس-رکس

اوسیریس-رکس در سال ۲۰۱۶ توسط حامل فضایی اطلس-۵ (Atlas-V) با هدف جمع‌آوری نمونه از سیارک بنو به فضا پرتاب شد و قرار است در سپتامبر۲۰۲۳ نمونه‌های جمع‌آوری شده را به زمین برگرداند. برای این فضاپیما با وزنی معادل ۸۸۰ کیلوگرم که توسط شرکت آمریکایی لاکهید مارتین (Lockheed Martin) توسعه یافته، مبلغی در حدود ۸۰۰ میلیون دلار (بدون در نظر گرفتن عملیات پرتاب) هزینه شده است. گفتنی است سیارک بنو ۱۰۱۹۵۵ یکی از سیارک‌های آپولو است و کشف آن از طریق پروژه لینیر (LINEAR) که مربوط به بررسی سیارک‌های نزدیک به زمین است، در سال ۱۹۹۹ صورت گرفت.