دانشمندان در همکاری بین‌المللی به‌رهبری آژانس کاوش‌های هوافضای ژاپن (JAXA) دو ابرجرم ناشناس سرخ رنگ را در کمربند سیارک‌ها در منظومه شمسی شناسایی کردند که شباهت بسیاری به اجسام فضای بیرونی منظومه شمسی دارند. این دو شی ناشناس پومپجا-۲۰۳ (203-Pompeja) و جاستیتیا-۲۶۹ (269-Justitia) نامگذاری شده‌اند و احتمال می‌رود از مسافتی دورتر از سیاره نپتون (Neptune) در منظومه شمسی سر درآورده و شواهدی از بروز تنش در منظومه شمسی باشند!
این دو جرم دارای نشانه‌های طیفی قرمزتری نسبت به سایر سیارک‌های کمربند اصلی یعنی کمربند بسیار متراکم از سیارک‌ها حد فاصل مدار مریخ و مشتری هستند و از همه مهم‌تر، شباهت بسیاری به اجرام فرانپتونی دارند. اجرام فرانپتونی، اجرامی هستند که در فاصله‌ای دورتر از سیاره نپتون (دورترین سیاره از خورشید) قرار گرفته‌اند و هیچ ارتباطی به سیاره کوتوله پلوتو (Pluto) ندارند.
این بدان معناست که پومپجا-۲۰۳ و جاستیتیا-۲۶۹ هر دو خارج از کمربند کویپر (Kuiper) شکل گرفته و سپس در دوره‌ای که هنوز منظومه شمسی جوان بوده، به داخل این منظومه کشیده شده‌اند. درصورت تایید فرضیه مورد بحث، یافته‌های جدید نشان می‌دهند که شرایط آن دوره از شکل‌گیری منظومه شمسی تا چه اندازه آشفته و بحرانی بوده است، به‌طوری‌که گاهی ترکیبات و مواد گوناگون از بخش‌های مختلف منظومه شمسی با هم مخلوط شده‌اند.
تصور می‌شود سیارک‌های پومپجا-۲۰۳ و جاستیتیا-۲۶۹ در نزدیکی لبه خارجی منظومه شمسی شکل گرفته باشند و سپس در اوایل دوران شکل‌گیری آن، به داخل کمربند سیارک‌ها منتقل شده باشند. یافته‌ها نشان می‌دهد برخی سیارک‌های موجود در کمربند اصلی ممکن است در بخش بیرونی منظومه شمسی شکل گرفته و احتمالا جمعیت قابل‌توجهی از آن‌ها در کمربند اصلی سیارک‌ها وجود داشته باشند. گام بعدی دانشمندان تخمین نسبت دقیق جمعیت این سیارک‌های قرمز خواهد بود.
علاوه‌براین، مطالعات مذکور حاکی از آن هستند که کمربند اصلی سیارک‌ها مقصد مناسبی برای ماموریت‌های آینده فضایی خواهد بود و می‌توان به‌جای ارسال کاوشگرها به لبه بیرونی منظومه شمسی برای نمونه‌برداری از اجرام موجود در کمربند کویپر، آن‌ها را به کمربند اصلی سیارک‌ها فرستاد؛ جایی که می‌توان در آن هم سیارک‌ها و اجرام داخلی منظومه شمسی و هم اجرام شکل‌گرفته در خارج از این منظومه را مشاهده کرد و مورد مطالعه قرار داد.
هدف از انجام این مطالعه مستند کردن ترکیب و توزیع سیارک‌های بزرگ در کمربند اصلی بوده است؛ خصوصا سیارک‌های بزرگ، یعنی اجرامی با قطر بیش از ۶۰ مایل که احتمالا بازماندگان اوایل شکل‌گیری منظومه شمسی هستند. دانشمندان با مطالعه روی این اجرام امید دارند تا بتوانند نیم‌نگاهی به شرایط حاکم بر منظومه شمسی در ۴ میلیارد سال پیش داشته باشند.
به‌همین‌منظور، ستاره‌شناسان مشاهدات طیف‌سنجی مرجع مادون قرمز نزدیک را با استفاده از تجهیزات تلسکوپی NASA IRTF (سرواژه NASA Infrared Telescope Facility) و رصدخانه SAO (سرواژه Seoul National University Astronomical Observatory) از کمربند اصلی انجام دادند. در این همکاری بین‌المللی دانشمندانی از دانشگاه MIT (سرواژه Massachusetts Institute of Technology) آمریکا، دانشگاه هاوایی (University of Hawaii) آمریکا، دانشگاه ملی سئول (Seoul National University) کره جنوبی، دانشگاه کیوتو (Kyoto University) ژاپن و چندین نهاد تحقیقاتی دیگر حضور داشتند.