چین یک ماهواره ارتباطاتی را به‌وسیله ماهواره‌بر لانگ مارچ-۳بی/ای (Long March 3B/E) به فضا پرتاب کرد؛ ماهواره‌ای موسوم به ژانگ‌ژینگ-۲ای (Zhongxing-2E) که بنابر برخی گزارش‌ها اهداف نظامی را دنبال می‌کند. منابع چینی البته هدف این ماهواره را پخش رادیویی و تلویزیونی و ارتباطات پهن باند چند رسانه‌ای (مالتی مدیا) عنوان کرده‌اند.
این عملیات روز پنجشنبه ۵اوت (۱۴مرداد) ساعت ۱۶:۳۰ به‌وقت گرینویچ از پایگاه فضایی ژیچانگ (Xichang) در جنوب غربی چین انجام شد و طی آن ماهواره مذکور در مدار ژئو قرار گرفت. ماهواره‌های ژانگ‌ژینگ-۲ که از آن‌ها با نام چایناست-۲ (ChinaSat-2) نیز یاد می‌شود، ادامه سری ماهواره‌های ژانگ‌ژینگ-۱ به‌شمار می‌روند.
هر دو سری این ماهواره‌ها را آکادمی فناوری فضایی چین (China Academy of Space Technology) ساخته و ارتش آزادی‌بخش خلق (People’s Liberation Army) این کشور آن‌ها را اپراتوری می‌کند. تاکنون ۴ ماهواره ژانگ‌ژینگ-۲ای به فضا فرستاده شده است که اولین آن‌ها سال ۲۰۱۲ در مدار زمین قرار گرفت. گفته می‌شود این ماهواره‌ها که در باند Ku فعالیت می‌کنند، دارای فناوری پیشرفته آنتن پرتو نقطه‌ای (Spot Beam) با قابلیت هدایت چندگانه هستند تا کاربران زمینی از طریق آن‌ها بتوانند حین حرکت با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
لانگ‌مارچ-۳بی/ای نسخه پیشرفته لانگ مارچ-۳بی بوده که پس از بازنشسته شدن این ماهواره‌بر، جایگزین آن شده است. لانگ‌مارچ-۳بی/ای با وزنی بالغ بر ۴۵۸ تن، می‌تواند ۱۱.۲ تن محموله را به مدار لئو و ۵.۱ تن محموله را به مدار انتقالی زمین‌ثابت (GTO) حمل کند. ماهواره‌بر مورد بحث دارای طول کلی ۵۶.۳ متر بوده، قطر مراحل اول و دوم آن ۳.۳۵ متر و قطر مرحله سوم آن نیز ۳ متر است.
لانگ مارچ-۳بی یک ماهواره‌بر سه مرحله‌ای است که قابلیت چهار مرحله‌ای شدن را نیز دارد و توسط آکادمی فناوری حامل‌های فضایی چین (China Academy of Launch Vehicle Technology) ساخته شده است. ماهواره‌بر مذکور نخستین بار در سال ۱۹۹۶ به فضا پرتاب شد و با احتساب این عملیات تاکنون ۷۶ ماموریت را به‌انجام رسانده که در ۴ مورد آن ناموفق عمل کرده است. لانگ مارچ-۳بی از دی متیل هیدرازین نامتقارن (UDMH) و دی‌نیتروژن تتراکسید (Dinitrogen tetroxide) به‌عنوان سوخت بهره می‌برد و هر عملیات پرتاب آن ۵۰ تا ۷۰ میلیون دلار هزینه دربردارد.
