باید گفت که حمل مواد غذایی و آب یکی از چالش‌هایی است که فضانوردان مدت‌هاست با آن روبه‌رو هستند. به طور مثال، هر فضانورد در فضا به دلیل کار سنگین روزانه، حداقل باید ۲/۵ لیتر آب بنوشد.
انتقال این مقدار آب از زمین به فضا به وسیله یک سفینه بدون سرنشین، قبلا تقریبا ۶۰۰۰ دلار هزینه داشت. با توجه به حضور دائمی ۶ کیهاننورد در ایستگاه فضایی بینالمللی، سالانه مبلغ زیادی صرف انتقال آب تازه و قابل آشامیدن به ایستگاههای فضایی میشود. البته اخیرا سازمان فضایی ناسا دستگاه پیشرفتهای ساخت که به ایستگاه فضایی برده شد. این دستگاه میتواند در هر ساعت ۶ لیتر آب بسیار پاک از حدود ۹۰ درصد مایعات و فاضلابهای موجود در ایستگاه به وجود آورد. این مساله تا آنجا مهم است که حتی با کاهش ذخیره آب در ماموریت‌های فضایی، امکان استفاده از ادرار فضانوردان و پردازش آن برای تولید آب آشامیدنی وجود دارد.
اینکه فضانوردان در فضا به چه املاح یا ویتامین‌هایی نیاز دارند و با چه نوع غذاهایی که مناسب بردن به فضاست، می‌توانند این ویتامین‌ها را تامین کنند، یکی از مسایلی است که همرده کشف روش‌های تکنیکی ساخت و پرتاب فضاپیما مهم جلوه می‌دهد. در ادامه به داده نمای اسپاش در این باره توجه فرمایید.