پیشرانش آبی راهی برای رهایی از منابع زمینی
یک تیم اکتشافی از دانشگاه کرنل (cornell) قصد دارند برای اولین بار ماهواره ی مکعبی ای بسازند که در اطراف ماه مستقر شود و از آب به عنوان سوخت استفاده کند.
تیم سیسلونار اکسپلورر (Cislunar Explorers ) به سرپرستی میسون پک (Mason Peck ) یکی از تیم های شرکت کننده در مسابقه ی ناسا برای ساخت ماهواره ی مکعبی ای است که بتواند در اطراف ماه و فراتر از آن به ماموریت بپردازد. در این مسابقه جایزه ای برابر با 5.5 میلیون دلار به تیم برنده اهدا می شود. این تیم هم اکنون در فاز 3 بخش زمینی این مسابقات قرار دارد و در دو فاز قبلی جزء 3 تیم برتر بوده است. در پایان مراحل زمینی مسابقات سه تیمی که رتبه های برتر را کسب کنند اجازه ی قرار دادن ماهواره ی خود را بر روی راکت SLS ناسا که در اوایل سال 2018 پرتاب خواهد شد کسب می کنند.
Peck در مورد اهداف این تیم گفت: قطعا ما علاقه مندیم که بتوانیم اولین ماهواره ی مکعبی را به ماه بفرستیم اما حتی اگر هم در مسابقه موفق نشویم، همین که بتوانیم نشان دهیم تنها با استفاده از آب به عنوان سوخت می توان به فضا سفر کرد، به نتایج خوبی دست پیدا کرده ایم. یکی دیگر از اهداف وی در آینده ساخت ماهواره ایست که از منابع موجود در فضا به عنوان پیشران استفاده کند و به منابع زمینی متکی نباشد.
ماهوارهی ساخت سیسلونار اکسپلورر شامل دو نیمه ی L شکل است که پس از قرار گرفتن در مدار ماه از یکدیگر جدا می شوند و هرکدام در یک مسیر در اتمسفر ماه گردش می کنند. انرژی ای که از خورشید دریافت می شود، آب ذخیره شده در پایین سازه ی L شکل را به گازهای اکسیژن و هیدروژن تجزیه می کند که در انفجارهای کوتاه مدت محترق می شوند و نیروی پیشرانش تولید می کنند. این فرایند در هر 30 دقیقه تا یک ساعت، یک بار اتفاق می افتد. ضمنا این قطعه ها به دور خود نیز می چرخند که این امر باعث جدا نگه داشتن آب مایع از گازهای محترق شونده می گردد. این ماهواره در ارتفاع 6200 مایلی از سطح ماه گردش خواهد کرد. تکنولوژی دیگر استفاده شده در این ماهواره ناوبری نوری نام دارد. دوربین های قرار گرفته بر روی آن به طور پیوسته از خورشید، ماه و زمین عکس می گیرند و با مقایسه ی این عکس ها با تقویم نجومی و محل قرارگیری آنها مسیر حرکت خود را تصحیح می کند. مسابقات ناسا یک سال پس از پرتاب راکن SLS به پایان می رسد.