ناسا با استفاده از یک مدل‌سازی جدید که شرایط جوی سیارات را به‌صورت سه‌بعدی و نزدیک به واقعیت پیش‌بینی می‌کند، فرآیند جدیدی را کشف کرده است که قابلیت سکونت سیارات خارج از منظومه شمسی را کنترل کرده و راهنمای خوبی برای شناسایی نامزدهای تحقیقات بعدی محسوب می‌شود.
که پیش‌ازاین مورداستفاده محققان قرار می‌گرفت شرایط جوی را تنها از بعد عمودی شبیه‌سازی می‌کرد و قادر نبود چرخه آب و هوایی و ویژگی‌های آن را به‌درستی پیش‌بینی کند.
وجود آب مایع برای زندگی ضروری است و درصورتی‌که یک سیاره بیش‌ازحد به ستاره خود نزدیک یا از آن دور باشد آب موجود در سطح آن یخ‌زده یا بخار می‌شود. این آب پس از تبخیر به لایه موسوم به استراتوسفر از جو سیاره رفته و در آنجا در اثر پرتوهای ماورا بنفش، به عناصر تشکیل‌دهنده خود تجزیه می‌شود و شرایطی را به وجود می‌آورد که تحت عنوان گلخانه مرطوب شناخته می‌شود. بر اساس مدل‌های قبلی برای این‌که چنین اتفاقی رخ دهد باید دمای سطح سیاره حداقل به 66 درجه سانتی‌گراد برسد. این دما موجب بروز طوفان‌های شدید می‌شود. اما این طوفان‌ها عامل رسیدن بخارآب به استراتوسفر نیستند.
محققان در مدل‌سازی‌های سه‌بعدی جدید به نقش مهم تشعشعات ستاره و تأثیر آن بر چرخه جوی سیارات و ایجاد حالت گلخانه مرطوب پی بردند. درواقع هنگامی‌که یک سیاره بیش‌ازحد به ستاره خود نزدیک است، جاذبه ستاره موجب کندی چرخش سیاره می‌شود و این وضعیت درنهایت موجب توقف حرکت سیاره می‌شود درنتیجه یک‌طرف آن دائماً روز و طرف دیگر دائماً شب است. در این حالت در بخش روبه ستاره ابرهای متراکمی ایجاد می‌شوند که مانع بالا رفتن بخارآب شده و سطح سیاره را خنک می‌کنند. باوجوداین پرتوهای نزدیک به ماورا بنفش ستاره گرمای لازم را برای تغییر حالت سیاره به گلخانه مرطوب فراهم می‌کند. بخار، قطرات آب یا بلوره‌های یخ موجود در ابر نور نزدیک به ماورا بنفش را به‌شدت جذب کرده و هوا را گرم می‌کنند. درنتیجه هوای گرم بالا می‌رود و آب را به استراتوسفر می‌برد و در آنجا گلخانه مرطوب ایجاد می‌شود. این وضعیت به‌ویژه در مورد سیاراتی که در اطراف ستاره‌های دارای جرم کمتر از خورشید دوران می‌کنند، به وقوع می‌پیوندد، زیرا در این منظومه‌ها در مقایسه با منظومه شمسی سیارات باید در مدارهای نزدیک‌تر به ستاره دوران کنند. این مشاهدات ازاین‌جهت دارای اهمیت است که تعداد سیارات دارای جرم کمتر از خورشید در جهان بسیار بیشتر است و به همین علت بیشترین احتمال شناسایی یک سیاره قابل سکونت در بین این سیارات وجود دارد.
محققان با استفاده از این شیوه جدید مدل‌سازی می‌توانند مناسب‌ترین سیارات را برای سکونت احتمالی بشر در خارج از منظومه شمسی شناسایی کنند.