در سالهای اخیر ناسا بر روی رانشگرهای خورشیدی الکتریکی (SEP) به عنوان یک بخش کلیدی از برنامه‌های بلندمدت خود برای ارسال انسان به مریخ کار کرده است. این رانشگرها از الکتریسیته‌ی تولید شده توسط پنل‌های خورشیدی برای یونیزه کردن اتم‌های پیشرانه استفاده کرده و سپس یونها را توسط یک میدان الکتریکی قوی به خارج پرتاب می‌کنند تا تراست تولید کنند. سامانه‌های SEP با وجود تولید تراست اندک، می‌توانند مدت زمان طولانی‌ای فعال باشند و نسبت به رانشگرهای شیمیایی عملکرد بسیار بهتری دارند. به همین دلیل این رانشگرها در پروازهایی که زمان اهمیت زیادی ندارد و برای ارسال محموله، نسبت به ارسال خدمه کارایی بیشتری دارند. پیشرانش الکتریکی چیز جدیدی نیست و سالهاست که در ماهواره‌های مخابراتی تجاری برای حفظ موقعیت و اخیرا برای تغییر مدار استفاده می‌شوند. این رانشگرها البته نسبت به سامانه‌های SEP توان کمتری دارند و برای ماموریتهای بین سیاره‌ای مناسب نیستند. بنابراین ناسا به همراه آیروجت و شرکتهای دیگر در چند سال گذشته برای توسعه‌ی فناوریهای SEP . . .
برای مشاهده این صفحه اشتراک تهیه کنید.
نام‌نویسی حساب جدید
