مریخ نورد اسپرینت قسمتی از این ساختار های معدنی موسوم به سیلیس کِدِر را در سال 2007 و بر روی بخشی از این سیاره به نام دهانه گوسف Gusev مورد کاوش قرار داد. در بیشتر موارد سیلیس در توده هایی به هم گره خورده و بیرون زده از زمین, مانند جوانه های گُل کَلَم دیده می شود.
گرچه این کشف بسیار جالب است, اما تا زمانی که مطالعات اخیر در بیابان های شیلی باعث یافتن سیلیس در شکل مشابه مریخی آن بر روی زمین نشده بود بسیار جدی گرفته نمی شد. البته هنوز مشخص نیست که سیلیس چگونه به این اشکال که به اصطلاح از آن به عنوان برآمدگی های سیلیسی بسیار ریز نام برده می شوند دست پیدا کرده, اما برخی از محققان نظریه هایی در این رابطه دارند.
این خبر در ماه فوریه و در مقاله ای از سارا اسکاله Sarah Scoles در مجله اسمیتسونیون Smithsonian ااعلام شد, اما جزئیات کاملتر آن در 17 نوامبر در مجله نیچر Nature منتشر شد. استیون راف Steven Ruff و جک فارمر Jack Farmer از دانشگاه ایالتی آریزونای آمریکا می گویند که بر اساس یک مطالعه در سحرای شیلی, سیلیس موجود در خاک مریخ ممکن است محصولی از فعالیت های میکروبی باشد که می تواند به عنوان ابزار سودمندی برای یافتن مدارکی از حیات قبلی در مریخ استفاده شود.
راف دو مرتبه به سحرای آتاکاما در شیلی برای مطالعه و مقایسه میان این پدیده در زمین و مریخ رفته است. به خاطر خاک و اقلیم مشابه این منطقه غالبا آن را با مریخ در زمانی که گرمتر و مرطوب تر بوده است مقایسه می کنند.
در حالی که راف در بیابان به سازه های سیلیسی نگاه می کرد متوجه شد که این شکل ها به طور غیر قابل باوری به یافته های مریخی شبیه هستند. همچنین سختار های مشابه ی از سیلیس در پارک ملی یلوستون Yellowstone آمریکا و منطقه آتشفشانی تائوپو Taupo پیدا شده که هر دو از حیات میکروبی به وجود آمده اند.
به خاطر ایجاد سیلیس در یلستون و تائوپو توسط میکروب ها, این شانس وجود دارد که سیلیس موجود در مریخ نیز توسط موجودات ایجاد شده باشد.
در صورتی که نظریه میکروبی درست باشد, کشف سیلیس کِدِر می تواند به عنوان یکی از بزرگترین اکتشافات فضایی در نظر گرفته شود. اما محققان تا به امروز به طور قطع نظر خود را در مورد این پدید اعلام نکرده اند.
کورت کُنهاسر Kurt Konhauser از دانشگاه آلبرتا Alberta معتقد است:
در حالی که این ایده کامل نیست اما تنها چیزی است که در دست داریم. او می گوید که راه های زیادی برای آزمایش میکروبهای مریخی وجود ندارند. بنابراین هرچند که این روش در زمین برای چنین آزمون مهمی کامل نیست, اما چاره ای جز این نیز وجود ندارد.
در صورتی که این نظریه در مسیر درست هم قرار داشته باشد, بازهم مدارک کافی برای تایید آن وجود ندارند.
با توجه به اظهارات کُنهاسر, امید بستن به این ایده به این خاطر که در برخی موارد ریشه زیستی داشته کار درستی نیست و مشاهده آن همیشه دلیل به تکرار همان پدیده نمی شود.
اما در حال حاضر راف و فارمر اعتقاد دارند که سیلیس هنوز ارزش بررسی بیشتر را دارد. البته پیش از این نیز محققان نگاهی طولانی مدت در فرآیند های مختلف که می تواند باعث ایجاد این ساختار بر روی مریخ شود داشته اند و این دو نفر نیز در ادامه را آنها تلاش خواهند کرد.
در صورتی که دانشمندان بتوانند اطلاعات مفیدی در این مورد پیدا کنند, ما را یک قدم به یافتن حیات میکروبی در مریخ نزدیکتر خواهند کرد.