سازمان فضایی هند (ISRO) و ناسا، دو نام بزرگ در زمینه‌ی تحقیقات فضایی هستند و هرکدام در مقیاس خود به موفقیت‌های تاریخ‌ساز و قابل توجهی دست یافته‌اند. این دو سازمان تا بحال در ماموریتهای فضایی مختلفی با یکدیگر همکاری موفق داشته‌اند و برای فعالیتهای تحقیقاتی مشترک در آینده نیز برنامه‌ریزی کرده‌اند.
به عنوان مثال می‌توان به کاوشگر Chandrayaan I اشاره کرد. این کاوشگر که در سال 2008 برای نخستین بار موفق به کشف آب روی سطح ماه شد با همکاری ایسرو و ناسا ساخته شده بود. در واقع Chandrayaan I متعلق به هند بود اما بسیاری از ابزارها و تجهیزات آن توسط ناسا توسعه یافته بود.
همکاری بعدی این دو سازمان در سال 2013 و با پرتاب مدارگرد مریخی هند با نام MOM به فضا صورت گرفت. طبیعتا برای اینکه ایسرو بتواند رکوردهایی همچون موفقیت در اولین ماموریت مریخ خود و اجرای کم‌هزینه‌ترین ماموریت مریخ را به جای گذارد نیاز به یک همکار بین‌المللی داشت؛ و چه همکاری بهتر از ناسا که از صده‌ی گذشته همواره پیشتاز عرصه‌ی ماموریتهای مریخ بوده است. ماموریت MOM با هزینه‌ی تقریبی 73 میلیون دلار در نوامبر 2013 شروع شد و پس از رسیدن به مریخ در سپتامبر 2014 همچنان به فعالیت خود ادامه می‌دهد. نکته‌ی دیگر این ماموریت استفاده از سیستم مخابراتی ناسا برای برقراری ارتباط بود.
اما جدیدترین همکاری ناسا و ایسرو که برای سالهای 2020 یا 2021 برنامه‌ریزی شده یک رادار دهانه ترکیبی است که برای اولین بار از دو فرکانس استفاده می‌کند و برای سنجش از دور به کار برده خواهد شد. این رادار که نیسار (NISAR) نام خواهد داشت به مشاهده و بررسی بلایای طبیعی همچون سونامی، فوران آتشفشان و زلزله کمک می‌کند و می‌توان آن را اولین پروژه‌ای نامید که ناسا در آن تنها نقش کمک‌کننده را برای ایسرو ندارد و هر دو سازمان پابه‌پای هم برای پیشبرد اهداف فعالیت می‌کنند.
در نهایت باید به همکاری آینده‌ی این دو سازمان برای انجام یک ماموریت پیشرفته‌ی مریخ اشاره کرد. ناسا و ایسرو در تلاشند تا زندگی در مریخ را برای بشر ساده‌تر کنند و از مخاطرات طبیعی موجود در این سیاره آگاه شوند. شایان ذکر است که هرگاه این دو سازمان با یکدیگر همکاری کرده‌اند موفقیت‌های قابل توجهی در عرصه‌ی تحقیقات فضایی به وجود آمده است و هر دو امیدوارند در آینده نیز این موفقیتها تداوم داشته باشد.
