گزارش تصویری از پرتاب موفقیت‌آمیز سنگین‌ترین ماهواره هند به فضا

سیروس برزو:سازمان تحقیقات هوا و فضای هند در روز 5 ژوئن، سنگین‌ترین ماهواره بومی خود بانام جی ست- 19(GSAT-19) را به وزن بیش از 3 تن با سنگین‌ترین موشک ماهواره‌بر بومی خود از مرکز فضایی ساتیش دهاوان در سریهاریکوتا از ایالت اندرا پرادش به فضا پرتاب کرد .
این کشور امیدوار است ماهواره ارتباطی 46 میلیون دلاری جی ست- 19 به تسریع اجرایی شدن هند دیجیتال که از برنامه‌های دولت این کشور بوده است ساختار ارتباطی خود ازجمله سرعت اینترنت کمک کند. این ماهواره ضمن مجهز بودن به یک سری موتورهای موشکی کوچک برای انجام مانور، سامانه‌های فضایی و تجهیزاتی را جهت آزمایش در خود جای‌داده است.

بر اساس پیش‌بینی سازمان فضایی هند (ایسرو- ISRO) جی ست- 19 حدود 10 سال خدمات ارتباطی و مخابراتی در پهنه امواج کا/ کیو ارائه خواهد داد. این ماهواره به دو سری باتری خورشیدی مجهز است که 4500 وات برق تولید می‌کنند. یک سامانه جهت‌یابی می‌تواند موقعیت ماهواره را به‌دلخواه نسبت به زمین تثبیت کند.

موشک ماهواره‌بر سه مرحله‌ای جی اس ال وی-3 سنگین‌ترین موشک ماهواره‌بر بومی هند 640 تن وزن ، با قطری 4 متری در حدود 43 متر ارتفاع دارد و برای ساخت آن 25 میلیون دلار هزینه شده است . جی اس ال وی نسل 3  که به دو موشک جامد سوز برای بالا بردن توان پرتابی مجهز است، هند را قادر می‌سازد تا در مأموریت‌های فضایی آینده ، با استفاده از موشک خود ماهواره‌های سنگین را به فضا پرتاب کند. پیش این هند برای پرتاب ماهواره‌های خود با وزن بیش از 2 تن به کشورهای خارجی وابسته بود. این موشک می‌تواند تا 10 تن بار را به مدار نزدیک اطراف زمین(LEO) و تا 4 تن را به مدار بلند (GTO) حمل کند.
پرتاب اخیر دومین کار عملیاتی جی اس ال وی-3 بود که هر دو موفقیت‌آمیز انجام شد. نخستین پرتاب را سازمان فضایی هند در 14 دسامبر 2014 به شیوه زیرمداری انجام داد تا مدل ناو سرنشین دار هند را آزمایش کنند.

هرکدام از دو موشک جامد سوز 25 متر طول و 3.2 متر قطر دارند و طول مدت کارکرد آن‌ها حدود دو دقیقه اول پرتاب است. طبقه دوم این موشک که مجهز به موتور مایع سوز است بیش از 21 متر طول و 4 متر قطر دارد و محموله را 203 ثانیه همراهی می‌کند. طبقه نهایی موشک با بیش از 13 متر طول و 4 متر قطر 643 ثانیه فعالیت دارد و محموله را به ارتفاع پیش‌بینی‌شده می‌رساند و بعدازآن جدا می‌شود.

سازمان پژوهش‌های فضایی هند  در سال ۱۹۶3 به وجود آمد و نخستین ماهواره خود به نام آریاباتا را با کمک شوروی به فضا پرتاب کرد. اما دومین ماهواره این کشور که روهینی نام داشت توسط ماهواره‌بر بر بومی در مدار قرار گرفت. این سازمان به دلیل راهبرد صحیح و عدم تزلزل و تغییر در مسیر و مدیریت، امروز توانسته جایگاه مهمی در عرصه فضانوردی برای خود به دست آورد و کاوشگرانی را به ماه و مریخ بفرستد.
ایسرو تصمیم دارد در آینده و در کنار برنامه‌های مفصل بهره‌برداری از ماهواره‌ها، زمینه‌های پروازهای سرنشین دار مستقل خود به مدار زمین و طرح‌های مشترک برای سفر به ماه و مریخ را فراهم آورد.