موجودات فضایی در کدام قسمت از جهان هستی سکونت دارند؟ به عقیده برخی دانشمندان، فرازمینی ها در بدترین زمان ممکن، به خوابی عمیق و طولانی مدت رفته‌اند!
فرآیند «خواب عمیق»، تا به امروز قسمتی از فیلم‌های علمی تخیلی بوده است و نمونه‌های آن را در فیلم‌های 2001 ادیسه فضایی (2001: A Space Odyssey) و در میان ستاره‌ای (Interstellar) دیده‌ایم. طی این فرآیند، اشخاص به خوابی طولانی مدت می‌روند و بدن آن‌ها با مصرف انرژی کمتر، تمامی نیازهای حیاتی از جمله آب و غذا را نیز توسط یک کپسول مخصوص دریافت می‌کند. دانشمندان بر این باورند که ما انسان‌ها نیز به منظور تحقق سفرهای فضایی طولانی مدت، می‌بایست رویای خواب عمیق را به واقعیت تبدیل کرده و از آن به عنوان فرصتی جهت سفر به دوردست‌های کیهان استفاده کنیم.
بزرگی جهان هستی را در نظر بگیرید؛ دنیایی پهناور و غنی از میلیاردها
کهکشان، ستاره، سیاره و احتمال وجود حیات در بخش بزرگی از آنان، موجودات
فضایی در کدام قسمت از آن سکونت دارند؟ چرا تاکنون موفق به کشف آثاری از
آنان نشده و تمامی جستجوها، از تنها بودن ما در کل دنیا حکایت دارند؟ آیا
می‌توان این موضوع را به فاصله بسیار دور تمدن بیگانگان با سیاره زمین
نسبت داد؟
در آخرین تلاش برای حل این معما، گروهی از محققان فرضیه جدیدی را مطرح
کردند. آن‌ها بر این باورند که موجودات فضایی ، به خواست خودشان در خواب
عمیق و طولانی مدت به سر می‌برند. موجودات فضایی ، در انتظار آینده‌ای
هستند که در آن، جهان در حالتی بسیار سردتر از حالا قرار دارد، جایی که
تامین انرژی به شکل غیرقابل باوری آسان‌تر خواهد بود.
این مقاله جدید توسط دانشمندانی با نام‌های آندرس سندبرگ (Anders Sandberg)، استوارت آرمسترانگ (Stuart Armstrong) و میلان سرکوویچ (Milan Ćirković) آماده گردیده و سعی دارد به این معمای دیرینه، پاسخی متفاوت بدهد. آندرس سندبرگ (عصب‌شناس دانشگاه آکسفورد)، استوارت آرمسترانگ (متخصص هوش مصنوعی) و میلان سرکوویچ (دانشیار پژوهشی ارشد در رصدخانه نجوم صربستان)،
استدلال می‌کنند که تمدنی بسیار پیشرفته‌تر از ما، بخش بزرگی از جهان هستی
را جستجو کرده‌اند. آن‌ها با قرار گرفتن در حالت خواب عمیق و طولانی مدت،
در انتظار فرا رسیدن زمانی بهتر برای ادامه زندگی هستند.
در حال حاضر، تابش زمینه کیهانی هرچیزی در جهان را داغ‌تر از 3 کلوین
می‌کند. با انبساط مداوم کیهان، این دما به شکل نمایی کاهش یافته و شرایط
را برای موجودات فضایی و تمدن پیشرفته آن‌ها، ساده‌تر می‌سازد.
بسیاری از دانشمندان استدلال می‌کنند که موجودات فضایی وجود ندارند؛ چرا
که تلاش‌های چند ساله ما برای مشاهده اثری از آنان بی نتیجه بوده است. از
طرفی، برخی دیگر بر این باورند که قلمروی موجودات فضایی در ناحیه‌ای بسیار
دور واقع شده و ما امکان دسترسی به آنان را نداریم. اما این گروه از
دانشمندان، با مطرح ساختن فرضیه خواب عمیق موجودات فضایی ، امکان‌پذیر بودن
شانس بالای حیات در سیاره‌های مختلف را رد نکرده و سعی بر آن دارند که با
حفظ این احتمال، دلیلی را برای عدم کشف آثاری از زندگی آنان ارائه کنند.
تابستان خوابی و یا «مرگ کاذب – خواب عمیق و طولانی مدت»، فرضیه‌ای است
که دانشمندان حاضر در این مطالعه، با تکیه بر آن، نظرات و ایده‌های خود را
مطرح می‌سازند. همزمان با پیشرفته‌تر شدن یک جامعه از لحاظ فرهنگ و تکنولوژی، بسیاری از
فعالیت‌ها جای خود را به سیستم‌های ماشینی خواهند داد. امروزه ما انسان‌ها
در تلاش هستیم که با توسعه هوش مصنوعی و ساخت اعضای مصنوعی بدن،
دستگاه‌هایی را بسازیم که بتواند با مغز انسان ارتباط برقرار کند. تصور
کنید که چندین هزار تمدن پیش‌تر از ما، موفق به اکتشاف چنین دستاوردی شده و
اکنون در حال استفاده از آن باشند.
دانشمندان ناسا در موسسه SETI، جستجوی خود برای حیات‌های بیگانه را به
نشانه‌های بیولوژیکی محدود نساخته و معتقدند که موجودات فضایی ، ممکن است
به علمی پیشرفته از هوش مصنوعی دست یافته و به مرزهای فراتری از گوشت و خون
رسیده‌اند. ایده نهفته در پس زمینه این فرضیه، بر این واقعیت استوار است
که بیگانگان فضایی، به ناکارآمدی بدن‌های خود پی برده و پیش از آنکه دیر
شود، مغزهای خود را در درون سیستم‌های کامپیوتری آپلود کرده‌اند. با
جمع‌آوری اطلاعات تمامی این مغزها در درون یک ماشین مصنوعی، آن‌ها موفق به
ساخت ارزشمندترین منبع پردازشی شده‌اند.
ایلان ماسک (Elon Musk) به عنوان مغز متفکر کمپانی‌های اسپیس ایکس
(SpaceX)، تسلا موتورز (Tesla Motors) و نئورالینک (Neuralink)، بر این
باور است که چنین واقعیتی هم‌اکنون نیز اتفاق افتاده و ما در درون یک توهم
ماتریکسی زندگی می‌کنیم.فرضیه تابستان خوابی و یا خواب عمیق می‌گوید که اگر انرژی، تنها منبع
لازم برای ادامه حیات یک تمدن باشد، در این صورت فراهم شدن شرایط مناسب
برای ادامه پیشرفت، از اهمیت ویژه‌ای برخودار است.
آندرس سندبرگ و میلان سرکوویچ در این باره می‌گویند:
فرآیند پردازش اطلاعات، با درجه حرارت رابطه مستقیم دارد.
اگر یک سیستم کامپیوتری تا 10 بار خنک‌تر باشد، فرآیند پردازش اطلاعات نیز
تا 10 بار کارآمدتر خواهد بود.بنابراین، با انبساط دائم کیهان، جهان رو به سردی پیش‌روی می‌کند. با
تکیه بر این فرضیه، می‌توان نتیجه گرفت که موجودات فضایی با قرار گرفتن در
حالت خواب عمیق، سعی بر آن دارند که شرایط فعلی جهان را شت سر گذاشته و در
آینده‌ای دور و در جهانی با شرایط مناسب‌تر به ادامه حیات بپردازند.
به عقیده دانشمندان، موجودات فضایی احتمالا یک بخش بزرگ از کیهان را
مورد کاوش قرار داده و با استفاده از منابع ارزشمند آن، به بسیاری از
یافته‌های تکنولوژیکی دست یافته‌اند. اکنون بخش بزرگی از تمرکز خود را بر
بهینه‌سازی امور خود معطوف ساخته‌اند. از جمله این امور می‌توان به فرآیند
پردازش اطلاعات مورد نیاز اشاره کرد، اطلاعاتی که برای افزایش بهره‌وری آن،
می‌بایست منتظر آینده‌ای سردتر باشند.البته بسیاری از دانشمندان نیز با چنین فرضیه‌ای متقاعد نمی‌شوند! دیوید
برین (David Brin) دانشمند آمریکایی و نویسنده علمی و تخیلی بر این باور
است که موجودات فضایی ، میلیون‌ها سال زمان ارزشمند خود را برای یک آینده
سردتر هدر نمی‌کنند؛ چرا که آنان می‌توانند در همین مدت زمان به دستاوردهای
پیشرفته‌تری نیز برسند. او در این باره می‌گوید:
در جهانی خنک‌تر، محاسبات به شکل بهتری انجام خواهد شد. اما هدر دادن این زمان طولانی مدت، تا حد بسیاری دور از ذهن است.
آندرس سندبرگ برای تشریح بهتر این فرضیه، به مثال خریدن و خوردن کیک اشاره می‌کند:
یک کیف پول را تصور کنید که در آن تعداد محدودی از
اسکناس‌ها (انرژی) را دارید. خرید این کیک، بعد از به اتمام رسیدن کریسمس
با قیمت ارزان‌تری امکان‌پذیر است. اگر شما می‌خواهید که مقدار کیک بیشتری
را تهیه کنید، لازم است که حتما تا بعد از کریسمس صبر کنید. در غیر این
صورت، با اسکناس‌های فعلی مقدار کمتری از آن نصیب‌تان خواهد شد.هوش مصنوعی و ارتباط مغز انسان با کامپیوتر
، سرانجام ما را به نقطه‌ای خواهد رساند که امکان تبادل افکار و اندیشه‌ها
با سیستم‌های کامپیوتری فراهم گردد. اگر شرایط زندگی در کره زمین به جنگ و
یا ویرانی‌های غیرقابل پیش‌بینی برسد، ادامه زندگی در یک هارد دیسک
کامپیوتری در سیاره مریخ نیز ایده‌ی بدی نیست!