ناسا به‌منظور آماده‌سازی مقدمات برای اعزام انسان به ماه طی پروژه آرتمیس (Artemis)، سه آدمک را به‌وسیله کپسول اوریون (Orion) در اواخر سال جاری میلادی به قمر زمین می‌فرستد. این ماموریت به ناسا کمک می‌کند تا قبل از برنامه‌های این سازمان برای فرستادن فضانوردان به ماه در سال ۲۰۲۴، میزان تابش پرتو، لرزش و تاثیرات ناشی از فرود را در ماه مورد آزمایش قرار دهد.
دو تا از آدمک‌ها به‌نام‌های «زوهار» (Zohar) و «هلگا» (Helga) با موادی برای تقلید استخوان و اندام‌های انسان طراحی شده‌اند. این دو آدمک که به یکی از آن‌ها جلیقه محافظ تابش پوشانده می‌شود، به بیش از دو هزار تابش‌سنج مجهز شده‌اند و به ناسا در درک میزان پرتوهای فضایی که فضانوردان در معرض آن قرار می‌گیرند، کمک می‌کنند. همچنین به‌گفته مارک بالدوین (Mark Baldwin)، مهندس ناسا، مانکن سوم یک عروسک پلاستیکی در اندازه انسان است که برای آموزش احیای قلبی ریوی استفاده می‌شود؛ این مانکن نیز دارای دو تابش‌سنج و حسگرهای لرزشی است.
پس از پایان برنامه‌های آپولو در سال ۱۹۷۲، آرتمیس اولین ماموریتی خواهد بود که در جریان آن فضانوردان وارد اعماق فضا می‌شوند. به‌گفته ناسا از زمان انجام آخرین ماموریت‌ها به ماه که نیم قرن پیش انجام شده است، فناوری ناسا، فضاپیما و درک پزشکی به‌طور قابل‌توجهی پیشرفت کرده است؛ بنابراین به داده‌های جدید نیاز است. اوریون فضاپیمای ناسا برای حمل انسان به فضا و اکتشافات دور دست از جمله سیاره مریخ است. مراحل اجرایی این فضاپیما پس از اتمام پروژه شاتل و بازنشستگی ناوگان شاتل کلید خورد. نخستین پرواز آزمایشی بدون سرنشین این فضاپیمای در سال ۲۰۱۴ با موفقیت صورت گرفت. این فضاپیما مانند فضاپیمای آپولو از یک کپسول حامل فضانوردان تشکیل شده که می‌تواند به فضای ورای زمین برود و پس از اکتشاف در سیاره‌های دیگر و همچنین سیارک‌ها، با کمک چتر نجات به زمین فرود آید.