دانشمندان از احتمال وجود حیات در قمرهای سیاره‌های سرگردان در فضا خبر می‌دهند که طبق مدل‌های ریاضی می‌توانند تحت شرایطی خاص مانند تابش‌های کیهانی و نیروهای کشندی، دارای اتمسفر و آب مایع باشند. حیات روی زمین و همچنین مایع بودن آب به نور خورشید وابسته است؛ اما در اعماق قمرهای گانیمد (Ganymede) و اروپای (Europa) سیاره مشتری و انسلادوس (Enceladus) سیاره زحل جایی زیر صدها کیلومتر یخ، بدون نور خورشید و تنها با گرمای درونی آن‌ها نیز آب مایع وجود دارد؛ بنابراین برخی دانشمندان معتقدند حیات میکروبی هم می‌تواند در آنجا وجود داشته باشد.
محققان با درنظر گرفتن همین فرضیه مدلی ساختند که مطابق آن برخی از این سیاره‌های فراخورشیدی می‌توانند قمرهایی به‌اندازه زمین داشته باشند. اتمسفر این قمرها ۹۰ درصد دی‌اکسید کربن و ۱۰ درصد هیدروژن بوده و احتمالا درون آن‌ها آب مایع به‌وجود بیاید و پایدار باقی بماند. تابش‌های کیهانی می‌توانند به تبدیل دی‌اکسید کربن و هیدروژن به آب کمک کنند؛ با اینکه چنین روندی ۱۰ هزار برابر کمتر از زمین توانایی به‌وجود آوردن آب را دارد، اما می‌تواند برای وجود حیات در آن محیط کافی باشد. نیروهای کشندی نیز می‌توانند به‌مقدار کافی گرما تولید کرده تا آب را روی این ماه‌ها به‌صورت مایع نگه دارند و به‌اندازه‌ای گرما تولید شود تا با دی‌اکسید کربن موجود اثر گلخانه‌ای ایجاد گردد. همچنین تحت شرایط بسیار مناسب، این سیاره‌ها می‌توانند حیات میکروبی را نیز میزبانی کنند.