دانشمندان طی مطالعه‌ای نشان می‌دهند پایش‌های ماهواره‌ای احتمالا میزان گرمایش سطوح پایین‌تر جو را در ۴۰ سال گذشته کمتر از حد واقعی برآورد کرده‌اند و در بسیاری از این پایش‌ها دما و رطوبت مدل‌های اقلیمی از روابط فیزیکی حاکم انحراف دارند. به‌گفته بنجامین دی سانتر (Benjamin D. Santer)، دانشمند آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور (Lawrence Livermore National Laboratory) آمریکا، درحال‌حاضر تعیین این موضوع که پایش تروپوسفر، دما را کمتر از حد و یا رطوبت را بیش از حد برآورد کرده، دشوار است؛ اما تجزیه‌و‌تحلیل‌ها نشان می‌دهد چندین مجموعه داده ماهواره‌ای، خصوصا آن‌هایی که کمترین مقادیر گرمایش سطح اقیانوس و گرمایش تروپوسفر را نشان می‌دهند، با متغیرهای مکملی که به‌طور مستقل اندازه‌گیری شده‌اند، در تضاد هستند. متغیرهای مکمل متغیرهایی هستند که باهم رابطه فیزیکی دارند و کمترین میزان گرمایش را نشان می‌دهند.
درنهایت سانتر و گروهش چهار نسبت مختلف از ویژگی‌های اقلیمی را باهم مقایسه کردند؛ نسبت دمای سطح دریای گرم‌سیری به بخار آب گرم‌سیری، نسبت دمای تروپوسفر تحتانی به بخار آب گرم‌سیری، نسبت دمای تروپوسفر میانی تا فوقانی به بخار آب گرم‌سیری و نسبت دمای تروپوسفر میانی تا فوقانی به دمای سطح دریای گرم‌سیری. آن‌ها دریافتند مشاهدات ماهواره‌ای با قوانین فیزیکی حاکم بر رطوبت و گرما یکی نیست، البته این امر بسته به اینکه پژوهشگران از کدام مجموعه داده‌ها استفاده کرده‌اند، در محدوده وسیعی قرار می‌گیرد. بنابراین دانشمندان گزارش دادند احتمالا آن دسته از داده‌هایی که بهتر با قوانین فیزیکی مذکور منطبق هستند، از مجموعه داده‌های دیگر دقیق‌ترند.
پژوهشگران دریافتند مجموعه داده‌هایی که به بهترین حالت از قوانین مربوط به نسبت بخار آب و دما پیروی می‌کردند، معمولا همان‌هایی بودند که بیشترین گرمایش سطح دریا و تروپوسفر را نشان می‌دادند. به‌همین‌ترتیب، آن‌هایی که به بهترین نحو از قوانین مربوط به نسبت‌های دماهای تروپوسفر میانی تا فوقاتی و دمای سطح دریا تبعیت می‌کردند، آن‌هایی بودند که اندازه‌گیری‌های بیشتری از دمای سطح دریا نشان می‌دادند. بااین‌حال برای درک این موضوع که اشتباه ماهواره‌ها مربوط به کدام بخش بوده و اینکه سمت رطوبت معادله اشتباه بوده یا سمت دمای آن، به پژوهش‌های بیشتری نیاز است.