پژوهشگران طرحی مفهومی برای انتقال نمونه از بزرگترین قمر زحل به‌نام تایتان یا تیتان (Titan) ارائه داده‌اند که طی آن فضاپیما برای بازگشت به زمین از دریاچه‌های متان سطح این قمر، به‌عنوان سوخت استفاده خواهد کرد. بر اساس طرح آن‌ها، از‌آنجایی‌که متان در حالت مایع قرار دارد و برای استفاده آماده است، نیازی به انجام عملیات‌های شیمیایی برای تولید سوخت نبوده و فقط به یک پمپ و لوله نیاز است تا نیروی مورد نیاز برای بازگشت فضاپیما تامین شود.
با در اختیار داشتن متان به‌عنوان گزینه اول، تیم پژوهشی اکنون شیوه تولید موثر اکسیژن مایع را برای تکمیل فرآیند سوختن بررسی خواهد کرد. یک گزینه احتمالی، ذوب یخ‌های آب تایتان توسط منبع گرمایی هسته‌ای و سپس تجزیه آن بوده که باید دید چنین امری تا چه حد امکان‌پذیر است.
ماموریت فضایی به تایتان می‌تواند شکل غیرمنتظره‌ای از حیات را آشکار کند و برخی ترکیبات شیمیایی را که در زمین یافت نمی‌شوند، با خود بازگرداند. برای این کار تیمی از مهندسان مرکز تحقیقات گلن (Glenn) ناسا بودجه‌ای معادل ۱۲۵ هزار دلار برای انجام پژوهش‌های این طرح موسوم به NIAC (سرواٰژه NASA Innovative Advanced Concepts) دریافت کرده‌اند تا امکان انتقال نمونه از قمر مذکور را بررسی کنند.
گفتنی است غلظت جو تایتان شش برابر بیشتر از زمین است؛ امری که شرایط را برای کاهش سرعت سطح‌نشین و یک فرود نرم فراهم می‌کند. این قمر دارای جو نیتروژن غلیظ با فشاری ۱.۵ برابر فشار جو زمین است که می‌تواند به کمک یک سپر هوایی (Aeroshell) و چترهای نجات، سرعت فرود فضاپیما را درست مانند بازگشت فضانوردان به زمین، کاهش دهد.