بررسی‌های رصدخانه LHAASO چین نشان می‌دهد پرانرژی‌ترین منبع نور جهان حاصل فعالیت ۱۰ نقطه مشخص‌شده در کهکشان راه‌شیری است که از خود، پرتوی گاما ساطع می‌کنند. قدرت پرانرژی‌ترین نقطه از این نقاط در حدود ۱.۴ کوادریلیون الکترون ولت است درحالی‌که پرانرژی‌ترین نقطه قبلی جهان از خود، کمتر از یک کواردیلیون الکترون ولت انرژی ساطع می‌کرد. دانشمندان طی مطالعه خود موفق به رصد بیش از ۵۳۰ پرتوی گاما با انرژی بالاتر از ۰.۱ کوادریلیون الکترون ولت شدند و در مجموع ۱۲ ناحیه دربرگیرنده پرتوهای گاما را مشاهده کردند که وجود شتاب‌دهنده‌های ذره‌ای طبیعی را در کهکشان راه‌شیری تایید می‌کند.
برای دستیابی به این سطح از انرژی، ذرات پروتون و الکترون ابتدا باید در میدان‌های الکترومغناطیسی شارژ شوند که این کار سرعت آن‌ها را بالا می‌برد و ذرات را برای مثال در واکنش با مواد موجود در فضا، قادر به تولید پرتوهای پرانرژی گاما می‌کند.
رصدخانه LHAASO
برهمین‌اساس، کهکشان راه‌شیری متشکل از شتاب‌دهنده‌های ذرات متعددی است که سرعت حرکت الکترون‌ها و پروتون‌ها را تشدید می‌کنند و در نتیجه کانون‌هایی بسیار پرانرژی شکل می‌گیرند. پژوهشگران هنوز مطمئن نیستند چه محیط‌هایی می‌توانند برای تولید نورهای پرانرژی‌تر از یک کوادریلیون الکترون ولت مناسب باشند، ولی مشاهدات جدید دو احتمال را مطرح می‌کند؛ احتمال اول به اثرات ناشی از سحابی خرچنگ (Crab Nebula) که خود از باقی‌مانده‌های یک ستاره منفجرشده شکل گرفته است و احتمال دوم «پیله سیگنوس» (Cygnus Cocoon) منطقه‌ای که ستاره‌های غول‌پیکر در آن شکل گرفته و در این فرآیند بادهای شدیدی را به وجود آورده‌اند، اشاره دارد.
این کشف همچنین احتمالا زمینه‌ساز بسیاری از اکتشافات بعدی شود. رصدخانه LHAASO قرار است در سال ۲۰۲۱ تکمیل شود و انتظار می‌رود تعداد بیشتری از منابع نور پرانرژی مذکور را پیدا کند که این کار به‌نوبه‌خود می‌تواند پاسخ‌های بیشتری در مورد نحوه ایجاد کانون‌های داغ یادشده و سامانه‌هایی که محرک جهان هستند، فراهم آورد.
