محققان نوع جدیدی از تشکیل «باران تاجی» (Coronal Rain) در خورشید را کشف کردند که در ساختارهای مغناطیسی باز و دور از ساختارهای مغناطیسی بسته شکل می‌گیرند؛ امری که رخ دادن آن توسط ارتباط مجدد بین این دو ساختار مغناطیسی میسر می‌شود. باران تاجی مربوط به حرارت تاج خورشیدی (بیرونی‌ترین لایه خورشید) و میدان مغناطیسی است که در چرخه جرم (Mass Cycle) بین تاج خورشیدی و فام‌سپهر (کروموسفر) خورشید نقشی اساسی دارد. تیم تحقیقاتی از رصدخانه ملی نجوم چین (National Astronomical Observatory of China) به‌سرپرستی لی لپینگ (LI Leping) این نوع از باران تاجی در خورشید را معرفی کرده است.
در این مکانیزم شکل‌گیری باران تاجی، ساختارهای مغناطیسی باز با ارتفاع بالاتر با ساختارهای مغناطیسی بسته که پایین‌تر قرار دارند، ارتباط مجدد می‌گیرند که طی آن یک حفره مغناطیسی در ساختارهای مغناطیسی باز ایجاد می‌شود. سپس پلاسمای اطراف این حفره به آن می‌پیوندد و درنتیجه تراکم پلاسما در حفره افزایش می‌یابد. این افزایش تراکم، بی‌ثباتی حرارتی را به‌دنبال دارد و بنابراین خنک‌سازی و چگالش پلاسمای تاج خورشیدی در حفره اتفاق می‌افتد که در نهایت موجب بارش میعانات خنک به‌عنوان باران تاجی روی سطح خورشید می‌شود.
رویداد باران تاجی معمولا در حلقه‌هایی که پس از رخداد شراره خورشیدی ایجاد شده‌اند و یا حلقه‌های تاجی مناطق فعال بدون شراره رخ می‌دهد. چنین باران‌هایی بسته به ارتباطاشان با شراره‌ها به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند؛ باران تاجی شراره‌ای و باران تاجی خاموش. هر دو نوع باران تاجی در ساختارهای مغناطیسی بسته شکل می‌گیرند. ازآنجایی‌که در پروسه ارتباط مجدد ساختارهای مغناطیسی باز با ساختارهای مغناطیسی بسته و چگالش پلاسما هیچ شراره‌ای مشاهده نشد، دانشمندان این نوع باران را در دسته باران‌های تاجی خاموش قرار می‌دهند.
به‌گفته لی لپینگ، باران تاجی خاموش در ساختارهای مغناطیسی باز در مقایسه با باران تاجی شراره‌ای کاملا متفاوت است. گفتنی است شراره خورشیدی از انفجار بزرگ در اتمسفر خورشید به‌وجود می‌آید و باعث آزاد شدن انرژی در حدود یک ششم انرژی خروجی از سطح خورشید در هر دقیقه می‌شود. این پدیده در سایر ستارگان هم وجود دارد که آن را با نام شراره ستاره‌ای می‌خوانند.