ماژول اصلی ایستگاه فضایی چین به‌وسیله حامل فضایی لانگ مارچ-۵بی (Long March-5B) راهی مدار زمین شد. این ماموریت روز پنجشنبه ۲۹آوریل (۹اردیبهشت) ساعت ۰۳:۱۸ به‌وقت گرینویچ از پایگاه فضایی ون‌چانگ (Wenchang) در جنوب چین انجام شد. آژانس ملی فضایی چین (CNSA) قصد دارد تا سال ۲۰۲۲ یک ایستگاه فضایی قابل سکونت و دارای چند ماژول را توسعه دهد که برای این منظور حداقل ۱۰ پرتاب دیگر نیز برنامه‌ریزی شده است. چین به‌منظور ساخت ایستگاه فضایی خود، تا ۲ سال دیگر ۱۲ فضانورد را نیز به فضا خواهد فرستاد.
ایستگاه فضایی چین با نام تیانگونگ (Tiangong) در مدار لئو و در ارتفاعی بین ۳۴۰ تا ۴۵۰ کیلومتری سطح زمین فعالیت خواهد کرد که مدت فعالیت آن بیش از ۱۰ سال تخمین زده شده است. ایستگاه مذکور در شرایط عادی امکان میزبانی ۳ فضانورد را دارد که در زمان جابجایی خدمه این تعداد می‌تواند به ۶ فضانورد هم برسد.
ایستگاه فضایی چین
تیانگونگ یک ایستگاه T شکل با یک ماژول اصلی در مرکز و دو کپسول آزمایشگاهی در دو طرف خواهد بود. به‌گفته ژو جیانپینگ (Zhou Jianping)، طراح اصلی برنامه فضایی سرنشین‌دار چین، هر یک از این ماژول‌ها بیش از ۲۰ تن وزن خواهند داشت که وزن کلی این ایستگاه را به حدود ۶۶ تن می‌رساند. ماژول اصلی ایستگاه با نام تیانهه (Tianhe)، که در این عملیات به فضا پرتاب شد، دارای طول کلی ۱۶.۶ متر، قطر ۴.۲ متر و وزن برخاست ۲۲.۵ تن است و در حال حاضر بزرگ‌ترین فضاپیمای در حال توسعه توسط چین محسوب می‌شود.
این ماژول مرکز مدیریت و کنترل و همچنین محل اصلی زندگی خدمه خواهد بود که امکان پشتیبانی از برخی آزمایش‌های علمی و فناوری را داراست. فضای زندگی در ماژول اصلی حدود ۵۰ متر مکعب است که با در نظر گرفتن دو کپسول آزمایشگاهی، این فضا می‌تواند به ۱۱۰ متر هم برسد. تیانهه دارای دو درگاه است که به دو کپسول آزمایشگاهی متصل می‌شوند. به‌علاوه، این ماژول سه درگاه برای اتصال فضاپیماهای سرنشین‌دار، باری و سایر فضاپیماها و یک خروجی برای فعالیت‌های فضانوردان در خارج از ایستگاه دارد.
نمای ماژول تیانهه
از کپسول آزمایشگاهی اول با نام ونتیان (Wentian) عمدتا برای آزمایش‌های علمی و فناوری، فعالیت‌ها و زندگی فضانوردان و همچنین به‌عنوان پناهگاهی برای مواقع اضطراری استفاده می‌شود. ونتیان مجهز به یک هوابند مخصوص برای پشتیبانی از فعالیت‌های خارج از ایستگاه و یک بازوی مکانیکی کوچک برای نصب خودکار و عملیاتی کردن ابزارهای بیرون از ایستگاه است. کپسول دوم با نام منگتیان (Mengtian) نیز عملکردهایی شبیه به کپسول اول داشته و مجهز به یک محفظه هوایی ویژه برای پشتیبانی از ورود و خروج محموله‌ها و ابزارها توسط فضانوردان و بازوهای مکانیکی است.
بنابر اظهارات جیانپینگ، یک تلسکوپ اپتیکال (نوری) در کلاس تلسکوپ هابل نیز تا سال ۲۰۲۴ به این ایستگاه منتقل خواهد شد که با ارائه داده‌های رصدی، دانشمندان را در درک بهتر جهان یاری می‌دهد؛ تلسکوپی که قادر به رصد بیش از ۴۰ درصد آسمان طی ۱۰ سال است. این تلسکوپ CSST (سرواژه Chinese Space Station Telescope) نام دارد و از یکی از قابلیت‌های مهم آن امکان اتصال به ایستگاه فضایی در حال توسعه چین و سایر ایستگاه‌های فضایی سرنشین‌دار آینده عنوان می‌شود.
حامل فضایی لانگ مارچ-۵بی که دراین عملیات از آن استفاده شد، نسخه اصلاح‌شده حامل دو مرحله‌ای لانگ مارچ-۵ است. این حامل طی ماموریت روز پنجشنبه، دومین پرتاب خود را پس از حدود یک سال از زمان اولین ماموریتش به‌انجام رساند. از نکات جالب لانگ مارچ-۵بی، داشتن یک و نیم مرحله است که سبب افزایش کارآیی و قابلیت اطمینان آن می‌شود؛ با این توضیح که بوسترهای این حامل به‌عنوان نیم مرحله به‌شمار می‌روند. حامل مذکور با طول کلی ۵۳.۷ متر، قطر ۵ متر و وزن برخاست ۸۳۷ تُن، قادر به حمل ۲۲ تُن محموله به مدار نزدیک زمین است.
لانگ‌مارچ-۵بی دارای ۴ بوستر بوده که هر کدام ۳.۳۵ متر قطر دارند. این حامل فضایی همچنین قادر به ایجاد نیروی پیشران ۱۰۵۷۳ کیلونیوتن در هنگام برخاستن از زمین است. از لانگ‌مارچ-۵بی برای فرستادن محموله‌های حجیم و سنگین (شامل ماژول‌های ایستگاه فضایی چین) به مدارهای نزدیک زمین استفاده می‌شود.