دانشمندان طی مطالعه‌ای در مورد تاثیرات شراره‌های خورشیدی بر روی مغناطیس کره زمین تحقیق کردند. سیاره زمین توسط سامانه‌ای از میدان‌های مغناطیسی که بانام مغناطیس سپهر (Magnetosphere) شناخته می‌شود، احاطه شده است. محققان دانشگاه شاندونگ (Shandong University) چین و سازمان ملی پژوهش‌های جوی (National Center for Atmospheric Research به‌اختصار NCAR) آمریکا در این پژوهش بینش جدیدی را ارائه دادند که می‌تواند راه را برای درک بهتر پویایی زمین یا ژئو فضا (Geospace) فراهم کند. ژئو فضا بخشی از فضای بیرونی است که به زمین نزدیکتر و شامل جو بالایی، یونوسفر (قسمت یونیزه‌شده جو) و مغناطیس سپهر می‌شود.
در این مطالعه محققان داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط دستگاه‌ها و ماهواره‌های مختلف را طی رویداد شراره خورشیدی که در ۶سپتامبر۲۰۱۷ اتفاق افتاد، تجزیه و تحلیل کردند. برای انجام این کار، آن‌ها از یک مدل عددی فضایی استفاده کردند که در NCAR توسعه یافته بود. این مدل به‌نام LTR (سرواژه LFM-TIEGCM-RCM) تغییرات ناشی از شراره‌های خورشیدی در سامانه مغناطیس سپهر در لایه یونوسفر را مجددا تولید می‌کند. محققان با استفاده از LTR و داده‌های جمع‌آوری‌شده در مطالعات پیشین توانستند اثرات شرارهای خورشیدی بر روی پویایی مغناطیسی و اتصال الکترودینامیکی بین مغناطیس سپهر و یونوسفر را نشان دهند.
این سامانه گسترده و دنباله‌دار شکل، ضمن منحرف کردن ذرات بارداری که از خورشید می‌آیند، از زمین در برابر تشعشعات ذرات مضر محافظت کرده و مانع از فرسایش جو توسط باد خورشیدی (جریانی از ذرات باردار آزادشده از فضای بالای خورشید) می‌شود. به‌طور کلی مغناطیس‌سپهر به‌عنوان سد محافظت زمین در برابر باد خورشیدی و سایر ذرات خورشیدی توصیف می‌شود، زیرا از ورود این ذرات به سایر لایه‌های محافظ سیاره زمین جلوگیری می‌کند. بااین‌وجود مطالعات گذشته نشان داده است وقتی جهت باد خورشیدی مخالف میدان مغناطیسی مغناطیس سپهر است، خطوط مغناطیسی این دو منطقه می‌توانند به‌هم متصل شوند. این بدان معناست که برخی از ذرات باد خورشیدی می‌توانند مستقیما به فضای اطراف زمین انتقال یابند.