آژانس پژوهشی پیشرفته دفاعی آمریکا موسوم به دارپا (DARPA) قصد دارد پیشران حرارتی هسته‌ای (NTP) را برای ماموریت‌های فضایی آزمایش کند. دارپا در نظر دارد برای این منظور یک فضاپیما مجهز به چنین نوع پیشرانی را تا سال ۲۰۲۵ به بالای مدار لئو ارسال کند. به‌باور دارپا، با بهره‌گیری از این فناوری، فضاپیماها می‌توانند مسافت‌های طولانی را در زمان کوتاهی طی کنند. پیشران‌های هسته‌ای همان‌طور که از نامشان پیداست از سوخت‌های هسته‌ای غنی‌شده استفاده می‌کنند. هر چند هزینه ساخت یک پیشران اتمی نسبت به پیشران‌هایی با سوخت‌های فسیلی بسیار بیشتر است، هزینه آن در بلندمدت به‌مراتب کمتر و به‌صرفه‌تر خواهد بود.
دارپا برای این امر توافقی را با شرکت‌های آمریکایی جنرال اتمیکس (General Atomics)، بلو اورجین (Blue Origin) و لاکهید مارتین (Lockheed Martin) به‌انجام رسانده است. هدف از این توافق‌ها، اجرای اولین مرحله از برنامه دراکو (DRACO) عنوان شده است؛ برنامه‌ای که به‌منظور پرتاب و استقرار تجهیزات پیشرفته علمی و نظامی در مدار زمین و حد فاصل زمین تا ماه توسط ارتش آمریکا به‌اجرا در می‌آید. دارپا با جنرال اتمیکس قراردادی ۲۲ میلیون دلاری منعقد کرده است تا این شرکت یک پیشران حرارتی هسته‌ای توسعه دهد. لاکهید مارتین و بلو اوریجین نیز به توسعه طرح‌هایی برای فضاپیما می‌پردازند و ارزش قرارداد با آن‌ها به‌ترتیب ۲.۹ و ۲.۵ میلیون دلار اعلام شده است.
ناتان گرینر (Nathan Greiner)، مدیر برنامه دراکو، می‌گوید: ««پیشران‌های الکتریکی و شیمیایی کنونی به‌ترتیب دارای معایبی در زمینه نسبت رانش به وزن و کارایی پیشران هستند. پیشران حرارتی هسته‌ای ظرفیت مناسبی برای دستیابی به نسبت رانش به وزن بالا مشابه با پیشران‌های شیمیایی دارد و از کارایی مناسبی شبیه پیشران‌های الکتریکی نیز برخوردار است.» فاز اول این برنامه ۱۸ ماه طول می‌کشد و در این فاصله، تمرکز روی پیشران جنرال اتمیکس و طرح‌های مفهومی زیرسامانه‌‌های آن خواهد بود. در فاز دوم نیز بلو اوریجین و لاکهید مارتین به‌طور جداگانه طرح‌های مفهومی فضاپیما را توسعه می‌دهند.