دانشمندان سیاهچالهای کشف کردند که می‌تواند در اوایل جهان، قبل از تشکیل اولین ستاره‌ها و کهکشان‌ها، شکل گرفته باشد و شاید بذر سیاه‌چاله‌های بزرگتری بوده که در مرکز کهکشان‌ها زندگی می‌کنند. این سیاه‌چاله موسوم به گلدیلاکس (Goldilocks) با سیاه‌چاله‌های معمول و ساخته‌شده از ستاره‌ها و ابرغول‌ها در مرکز کهکشان‌ها تفاوت دارد.
راشل وبستر (Rachel Webster)، از دانشگاه ملبورن (University of Melbourne) استرالیا، می‌گوید: «با استفاده از سیاه‌چاله گلدیلاکس می‌توان تعداد کل این اجرام در کیهان را تخمین زد.» طبق گفته محققان حدود ۴۶ هزار سیاه‌چاله میان‌جرم در مجاورت کهکشان راه‌شیری قرار دارند و احتمالا جرم سیاه‌چاله‌های مذکور تقریبا ۵۵ هزار برابر جرم خورشید باشد.
این تحقیق حاصل تلاش مشترک دانشمندان دانشگاه‌های ملبورن و موناش (Monash University) از طریق ردیابی انفجار اشعه گاما با لنز‌های گرانشی است. انفجار اشعه گاما شامل یک صاعقه نیم ثانیه‌ای از نور پرانرژی است که از برخورد یک جفت ستاره در حال ادغام گسیل می‌شود. انفجار مذکور دارای پژواکی آشکار ناشی از خم شدن مسیر نور به‌سمت زمین توسط سیاهچالهای میان‌جرم می‌باشد. در این کشف از نرم‌افزار قدرتمندی که برای تشخیص سیاه‌چاله‌ها از امواج گرانشی توسعه یافته بود، استفاده شد. وظیفه نرم‌افزار مذکور اثبات این موضوع بود که دو صاعقه در حقیقت تصاویر یک جسم هستند.