مهندسان چینی طراحی اولین مدل حامل فضایی قابل استفاده مجدد از خانواده حامل‌های لانگ مارچ (Long March) را آغاز کرده‌اند. به‌گفته جیانگ جی (Jiang Jie)، از کارشناسان آکادمی فناوری حامل فضایی چین (China Academy of Launch Vehicle Technology به‌اختصار CALT)، این طرح بر روی حامل لانگ مارچ-۸ در حال اجراست و مطابق برنامه‌ریزی‌ها اولین آزمایش پرتاب آن تا پایان سال ۲۰۲۱ انجام خواهد شد. جیانگ می‌گوید: «مدل جدید از تجهیزات کاملا یکپارچه، فناوری‌های خودکار و امکان انجام آماده‌سازی آسان قبل از پرتاب برخوردار خواهد بود.» متخصصان CALT اکنون در حال توسعه مرحله اول این حامل هستند که در عملیات‌های پرتاب بازیابی خواهد شد. این مرحله شامل یک بوستر اصلی و دو بوستر جانبی می‌شود.
لانگ مارچ-۸ یک حامل فضایی با ابعاد متوسط و شامل ۲ مرحله بوده که بالغ بر ۵۰ متر طول دارد و قطر مراحل اول و دوم آن به‌ترتیب ۳.۳۵ و ۳ متر است. این ماهواره‌بر با وزنی معادل ۳۵۶ تن قادر به حمل ۴.۵ تن محموله به مدار خورشیدآهنگ و ۸.۴ تن محموله به مدار لئو است. مرحله اول لانگ مارچ-۸ از اکسیژن مایع و RP-1 و مرحله دوم آن نیز از اکسیژن مایع و هیدروژن مایع به‌عنوان سوخت بهره می‌برند. RP-1 نوع خاصی از نفت سفید است که برای استفاده در موتور حامل‌های فضایی مناسب می‌باشد. چین در نظر دارد از این ماهواره‌بر برای انجام پرتاب‌های تجاری و به‌خصوص پاسخ به نیازهای خود در عملیات‌های پرتاب محموله به مدار خورشیدآهنگ استفاده کند. لانگ مارچ-۸ اولین و تنها پرتاب خود را در دسامبر۲۰۲۰ تجربه کرده است.
حامل‌های فضایی قابل استفاده مجدد علاوه‌بر کاهش هزینه‌های پرتاب، از خطرات ایمنی ناشی از چنین فعالیت‌هایی نیز می‌کاهند؛ چرا که مرحله اول حامل به‌جای از بین رفتن و سقوط قطعات روی زمین، در منطقه‌ای امن و مشخص فرود می‌آید. در حال حاضر حامل فضایی فالکون-۹ (Falcon-9) شرکت اسپیس‌ایکس (SpaceX) تنها حامل قابل بازیابی محسوب می‌شود که عملیاتی است. کشورهای پیشرفته در حوزه فضا از جمله روسیه و هند و همچنین آژانس فضایی اروپا (ESA) نیز مدتی است در صدد توسعه چنین حامل‌هایی هستند.