در شرایطی که برخی کشورها در حال برنامه‌ریزی برای حضور طولانی مدت فضانوردان در ماه و مریخ هستند، تحقیقات نشان می‌دهد این امر موجب مشکلات شناختی جدی در انسان‌ها می‌شود. بررسی‌هایی صورت گرفته در این زمینه نشان می‌دهد کاهش میزان جاذبه در فضا باعث کم شدن توانایی‌های شناختی افراد شده و حتی ایجاد جاذبه مصنوعی نیز به حل این مشکل کمک چندانی نمی‌کند.
تحقیقی که در این زمینه بر روی فضانوردان مستقر در ایستگاه فضایی بین‌المللی به‌مدت چند ماه صورت گرفته، نشان‌دهنده تغییراتی در بخش‌های خاکستری و سفید مغز آن‌ها بوده است. این تغییرات موجب می‌شود فضانوردان به‌تدریج محیط اطراف را تار و ناواضح ببینند و همین‌طور امکان راه رفتنشان را از دست بدهند. با گذشت زمان این تاثیرات عمیق‌تر شده و شبکه عصبی مغز فضانوردان تغییر کرده و توانایی شناختی آن‌ها و در نهایت رفتارشان تحت تاثیر قرار می‌گیرد.