محققان روان‌کننده جدیدی ساخته‌اند که می‌تواند دوام قطعات متحرک و حساس مریخ‌نوردهای آینده را در محیط خشن سیاره سرخ افزایش دهد. دانشمندان دانشگاه علم و فناوری میزوری (Missouri University of Science and Technology) آمریکا به‌منظور ساخت روان‌کننده بهتر از نوعی نانوماده دوبعدی به‌نام مکسین‌ها (MXenes) استفاده کردند. آن‌ها برای ساخت این روان‌کننده، مکسین کاربید تیتانیوم را روی یک بستر (پیش‌ماده) دیسک شکل سیلیکونی با پوشش سیلیکا (Silica) قرار دادند. سپس به‌منظور شبیه‌سازی محیط مریخ که رطوبت در آن نزدیک به صفر است، دیسک در یک اتمسفر نیتروژنی قرار گرفت و روی یک سازه الماس شکل فولادی پوشیده‌شده از کربن کشیده شد. نتایج آزمایش نشان داد که این مکسین به یک ابر روان‌کننده تبدیل شده و از ضریب اصطکاک ۰.۰۰۶۷ تا ۰.۰۰۱۷ برخوردار است (۰ به‌معنی نبود اصطکاک و ۱ به‌معنی ایستایی است). محققان سپس گرافین (Graphene) را به مکسین اضافه کرده و اصطکاک را ۳۷.۳ درصد کاهش دادند.
مکسین‌ها ترکیباتی غیر ارگانیک و کاربید فلزات هستند و می‌توان آن‌ها را به‌گونه‌ای پیکربندی کرد تا سطحی سخت با کمترین میزان اصطکاک ایجاد کنند. از این ماده نه‌تنها برای ماموریت‌های فضایی، بلکه برای مصارف زمینی نیز می‌توان استفاده کرد، چون برخلاف تمام روان‌کننده‌های موجود به هیچ‌گونه سوخت فسیلی به‌عنوان ماده خام نیاز ندارد. روان‌کننده‌ها نه‌تنها باید روی مریخ دوام بیاورند، بلکه باید فرآیندهای متعدد استرلیزه شدن پیش از پرتاب مریخ‌نورد را نیز با موفقیت پیش ببرند، به‌همین‌دلیل مریخ‌نوردهای رباتیک به‌گونه‌ای ساخته می‌شوند که تا سال‌ها بدون مشکل فعالیت کنند. برای نمونه مریخ‌نورد استقامت (Perseverance) ناسا از روان‌کننده‌ای بهره می‌برد که دستکم تا ۱۵ سال بدون مشکل خاصیت خود را حفظ می‌کند.