ساندینگ راکت که گاهی از آن با نام راکت تحقیقاتی نیز یاد می‌شود، راکتی برای اندازه‌گیری و انجام تحقیقات در پروازهای زیرمداری است. این راکتها تجهیزات آزمایشی را به ارتفاع 50 تا 1500 کیلومتری از سطح زمین حمل می‌کنند. این بازه‌ی ارتفاع تقریبا از بیشترین ارتفاع بالنهای هواشناسی یعنی 40 کیلومتر شروع می‌شود و کمترین ارتفاع ماهواره‌ها یعنی حدودا 120 کیلومتر را نیز پوشش می‌دهد. ساندینگ راکتهای متداول از موتورهای سوخت جامد استفاده می‌کنند چرا که این نوع سوخت در پروازهای زیرمداری صرفه‌ی اقتصادی بالایی دارد. بسته به ارتفاع پرواز، می‌توان از راکتهای یک، دو یا سه مرحله‌ای استفاده کرد. از مهم‌ترین مزایای استفاده از ساندینگ راکتها برای تحقیقات زیرمداری می‌توان به هزینه‌ی کم، زمان آماد‌ه‌سازی سریع (در برخی موارد کمتر از 6 ماه) و توانایی آنها در رساندن محموله‌ی تحقیقاتی به ارتفاعی که توسط بالن و ماهواره قابل دسترسی نیست اشاره کرد. به لحاظ هزینه‌ی پرتاب، راکت بازگشت‌پذیر پیشنهاد بهتری را نسبت به ساندینگ راکت ارائه می‌کند اما باید به جداول پرتاب و ضریب اطمینان نیز توجه داشت؛ با بهره‌گیری از ساندینگ راکت مدت زمان انتظار برای پرتاب محموله کمتر می‌شود ضمن اینکه از حادثه‌ای که سال گذشته برای راکت فالکون9 . . .
برای مشاهده این صفحه اشتراک تهیه کنید.
نام‌نویسی حساب جدید
