محمد امین آهنگری: برخی از کشورهای همسایه مثل امارات و آذربایجان برای فعالیت فضایی خود، بیشتر به تجارت و اقتصاد فضایی توجه دارند، تا اینکه اساساً به دنبال کسب فناوری و مشارکت‌های علمی باشند. امری که جای آن در سند جامع توسعهٔ هوافضای کشور خالی است. سید جلال موسوی، معاون توسعه فناوری مرکز ملی فضایی، در این رابطه به خبرنگار اسپاش اظهار کرد: «اتفاقاً هم‌اکنون قرار است که در برنامهٔ ده‌سالهٔ دوم فضایی به سمت بهره‌برداری از فضا برویم. همان‌طور که می‌دانید، هدف برنامهٔ ده‌سالهٔ اول فضایی اثبات این بود که ما می‌توانیم به فناوری فضایی دسترسی پیدا کنیم و بدین ترتیب این برنامه یک گام اولیه برای برنامه‌های فضایی شد. حال می‌بایست در برنامهٔ دوم باید این گام را عملیاتی کنیم، بدان معنا که هم فناوری فضایی را توسعه بدهیم که خدمات قابل‌استفاده بدهد و هم اینکه واقعاً باید به سمت بهره‌برداری فضایی پیش برویم.»
بهره‌برداری از صنعت فضایی با ماهواره‌های بومی یا خرید ماهواره از خارج
با دید کلی می‌توان گفت که عملیاتی شدن صنعت فضایی و بهره‌برداری از آن می‌تواند به دو صورت انجام شود، مورد اول اینکه صنعت فضایی داخلی منتظر باشد تا ماهواره‌های بومی تولید شوند، تا امکان خدمات‌دهی فراهم شود. و یا از نگاهی دیگر بدین گونه هست که با استفاده از خرید ماهوارهٔ خارجی و یا اجاره کردن آن‌ها، خرید و فروش و تجارت خدمات ماهواره‌ای ارائه شود.
معاون توسعه فناوری مرکز ملی فضایی در توضیح این مطلب بیان کرد: «در حال حاضر در دنیا بیشتر خدمات سنجشی و داده‌های ماهواره‌ای رایگان در اختیار عموم قرار می‌گیرد. به همین خاطر می‌توانیم درصد خوبی از خدمات در حوزهٔ فضا را با داده‌های موجود ارائه بکنیم و لذا بهره‌برداری ما معطل فناوری نیست. اگر در فناوری خوب کار نکردیم باید جبران بکنیم. یا اگر بهرهٔ کافی از فضا نبردیم، باید روی این امر کار و فعالیت صورت بگیرد.»
وی افزود: «باوجوداینکه کشور ماهوارهٔ سنجشی و مخابراتی ندارد ولی با داده‌هایی که به آن‌ها دسترسی داریم می‌توان به مجموعه‌ای از کاربری‌هایی که به حوزه‌هایی مانند محیط زیست، منابع طبیعی، زمین‌شناسی و غیره مرتبط می‌شوند پرداخت. ما در ایستگاه‌های مختلفمان، هم دریافت و هم ارسال داریم و دراین‌بین داده‌ها و اطلاعات زیادی را مخابره می‌کنیم و متأسفانه کسی از این داده‌ها استفاده نمی‌کند و داده‌ها بدون استفاده مانده است.»