محققان دانشگاه بوستون (Boston University) آمریکا در بررسی‌های جدید خود دریافتند کره ماه دارای یک دنباله سدیمی (Na) است. این دنباله با نام نقطه ماه (moon spot) با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نیست و به‌دلیل گرانش زمین به‌شکل یک پرتو با چگالی افزایش یافته است و پراکندگی این دنباله به آن اجازه عبور از جو زمین را نمی‌دهد.
محققان نخستین‌بار دنباله سدیمی ماه را در سال ۱۹۹۸ در رصدخانه مک‌دونالد (McDonald) آمریکا مشاهده کردند. تحقیقات طولانی از جمله طراحی مدل‌هایی که به‌وسیله شبیه‌سازی نشان داد سدیم از کجا می‌آید، موجب شد تا دانشمندان در نهایت نتیجه بگیرند که این پدیده در واقع دنباله ماه است. جفری بامگاردنر (Jeffrey Baumgardner)، محقق دانشگاه بوستون، برای پاسخ به این سوال که آیا این دنباله کاربرد عملی دارد، می‌گوید: ≪احتمالا نه، اما باعث می‌شود ماه به‌نوعی شبیه به یک دنباله‌دار باشد.≫
در گزارش‌ها آمده است بادهای خورشیدی، فوتون‌ها و شهاب‌واره‌ها همواره سطح ماه را بمباران می‌کنند. چنین اتفاقی اتم‌های سدیم درون خاک ماه را آزاد می‌کند، سپس این اتم‌ها مجددا با فشار فوتون خورشیدی تسریع شده و باعث ایجاد یک دنباله طولانی می‌شوند و به‌دلیل پراکنده بودن این دنباله هیچ غبار سدیمی به سیاره زمین فرستاده نمی‌شود.