محققان پروژه کارمنس (CARMENES) از کشف یک ابرزمین داغ در اطراف مدار کوتوله سرخ به‌نام گلیسی ۴۸۶ (Gliese 486) خبر دادند. سامانه سیاره‌ای گلیسی ۴۸۶ که فقط ۲۶ سال نوری از خورشید فاصله دارد، می‌تواند برای آزمایش مدل‌های جو سیاره‌ای مورد استفاده قرار گیرد. برای این منظور دانشمندان از روش‌های ترکیبی فتومتری ترانزیت و طیف‌سنجی سرعت شعاعی طی رصدهایی با استفاده از داده‌های رصدخانه تید (Teide) در اسپانیا استفاده کردند.
سیاره گلیسی ۴۸۶بی (Gliese 486b) جرمی ۲.۸ برابر کره زمین دارد و هر ۱.۵ روز در مدار دایره‌ای و در فاصله ۲.۵ میلیون کیلومتری به دور ستاره میزبان خود می‌چرخد. چرخش گلیسی ۴۸۶بی به دور خود به‌طوری است که همیشه یک سمت آن رو به ستاره مادر بوده و زمانی برابر با چرخش آن در مدار پیرامون ستاره مادر دارد.
با وجود نزدیک بودن سیاره گلیسی ۴۸۶بی به ستاره میزبان و با توجه به اینکه دمای بسیار کمتری نسبت به خورشید دارد، این سیاره احتمالا بخشی از جو اصلی خود را حفظ کرده است. ستاره گلیسی ۴۸۶ بسیار سردتر از خورشید است، اما تابش آن به اندازه‌ای شدید است که سطح سیاره حداقل تا ۷۰۰ درجه کلوین گرم می‌شود. سطح سیاره گلیسی ۴۸۶بی احتمالا بیش از سطح زمین، شبیه به سطح ناهید با یک منظره خشک و گرم و رودخانه‌های گدازه سوزان است؛ اما برخلاف سیاره زهره، ممکن است جو رقیقی داشته باشد.
خوزه آنتونیو کابالیرو (José Antonio Caballero)، یکی از محققان پروژه کارمنس، می‌گوید: «اگر این سیاره حدود ۱۰۰ درجه گرم‌تر بود، سطح آن سرشار از گدازه و جو آن تبخیر می‌شد. از سویی دیگر اگر گلیسی ۴۸۶بی حدود ۱۰۰ درجه خنک‌تر باشد، برای مشاهدات بعدی مناسب نبود.»
تیم کارمنس در آینده توسط رصدهای برنامه‌ریزی‌شده می‌کوشند شیب مداری عاملی را بیابند که باعث می‌شود گلیسی ۴۸۶بی از خط دید بین ما و سطح ستاره بگذرد، بخشی از نورش را پنهان کند و سنجش آن را به‌کمک روش فتومتری ترانزیت ممکن سازد. آن‌ها همچنین مشاهدات طیف‌سنجی برای نواحی گوناگون نیمکره روشن‌شده از سیاره توسط ستاره را که مانند فازهای ماه هستند، انجام خواهند داد تا پیش از آنکه گلیسی ۴۸۶بی در طول مدارش پشت ستاره پنهان شود، طیف آن را که حاوی اطلاعات در مورد شرایط سطح گرم این سیاره است، بسنجند.