دانشمندان ادعا می‌کنند که فضانوردان می‌توانند با استفاده از تخم‌های منتقل‌شده از زمین و آب سطح ماه، ماهی در ماه پرورش دهند و در آینده می‌توان یک مجموعه پرورش ماهی برای کمک به تغذیه فضانوردان در ماه ایجاد کرد. متخصصان به‌عنوان بخشی از پروژه لونار هچ (Lunar Hatch) آژانس فضایی اروپا (ESA) در حال شبیه‌سازی تاثیر ارتعاشات ناشی از پرتاب حامل‌های فضایی بر باروری تخم‌های ماهی هستند. به همین منظور محققان برای آزمایش‌های خود دو گونه ماهی را انتخاب و تاثیر عوامل مختلف از جمله اکسیژن مورد نیاز، خروجی دی‌اکسید‌کربن و زمان کوتاه تخم‌گذاری را بر روی آن‌ها آزمایش کردند.
پرورش ماهی و استفاده از آن در ماه، اسیدهای آمینه ضروری، اسیدهای چرب اشباع‌نشده امگا-۳ و ویتامین B12 مورد نیاز بدن فضانوردان را تامین خواهد کرد. در ابتدا تخم‌های ماهی روی زمین تخم‌ریزی می‌کنند و سپس به ماه منتقل می‌شوند و در صورت آسیب ندیدن و شرایط مناسب در آنجا به اولین ماهی در ماه تبدیل خواهند شد. اما ارتعاشات ناشی از پرتاب یک حامل فضایی برای تخم‌های ماهی وضعیت غیرمعمول محسوب می‌شود و ممکن است تاثیر منفی روی آن‌ها داشته باشد. محققان پس از آزمایش‌ها دریافتند که تخم‌های دو گونه ماهی به‌نام‌های ماهی خاردار اروپایی و سایه‌ماهی دربرابر عوامل استرس‌زا زنده می‌مانند.
بنابراین ماهی خاردار اروپایی و سایه ماهی در معرض تنش‌های مکانیکی قرار گرفتند و سپس تخم‌های تکان داده‌شده با یک گروه از تخم‌های تکان‌نخورده مقایسه شدند. پس از لرزش، ۹۵ درصد تخم‌های سایه ماهی تخم‌ریزی داشتند و این مقدار در گروه کنترل‌شده ۹۲ درصد بود. نتایج تخم‌ریزی تخم‌های ماهی خاردار اروپایی نیز تقریبا امیدوارکننده بود، چرا که ۷۶ درصد آن‌ها بعد این عملیات تخم‌ریزی کردند که این میزان در گروه کنترل‌شده ۸۲ درصد بود. این امکان وجود دارد که هر دو گونه ماهی برای مقاومت در برابر جریان‌های شدید، امواج و برخورد با سطوح سخت تکامل یافته و تخم‌های آن‌ها به‌طور طبیعی برای ارسال به فضا آماده باشند.
ناسا قصد دارد تا سال ۲۰۲۴ انسان را به ماه بفرستد و این در حالی است که آژانس فضایی اروپا برنامه دارد تا سال ۲۰۳۰ یک دهکده در ماه ایجاد کند. موسسه اقیانوس‌‌شناسی IFREMER فرانسه نیز پیش از این ماموریت‌ها با کمک دانشگاه آکادمی دریایی (University Maritime Academy) آمریکا یک نانوماهواره حاوی تخم‌های بارورشده ماهی را مستقیما به ایستگاه فضایی بین المللی منتقل خواهد کرد.
سیریل پرزبیلا (Cyrille Przybyla)، محقق IFREMER، می‌گوید: ≪من ایده ارسال تخم ماهی (نه خود ماهی) را ارائه کردم، زیرا تخم و جنین بسیار قوی هستند.≫ پرزبیلا خاطرنشان کرد که قرار گرفتن در معرض تابش کیهانی در سفر به ماه می‌تواند آسیب فیزیولوژیکی ایجاد کند، اما آب همچنین ممکن است اثرات ذرات باردار (خطرناکترین عنصر تابش کیهانی) را کاهش دهد. بااین‌وجود، قبلا موادی برای کاهش این تاثیر بر سلول‌های انسانی و دی‌ان‌ای تولید شده است و ماهی‌ها نیز باید از این مواد بهره‌مند شوند.
جان وارنر (Jan Wörner)، مدیر کل آژانس فضایی اروپا، می‌گوید: ≪هدف من ایجاد ایستگاه دائمی در ماه است.≫ اما طبق گفته مدیران این آژانس، فضانوردان احتمالا در چند سال اول ماموریت‌های سفر به ماه در زیستگاه‌های متحرک تحت فشار زندگی خواهند کرد و بعد از آن یک پایگاه دائمی‌تر در نزدیکی دهانه شاکلتون (Shackleton) قمر زمین ایجاد خواهد شد که پنل‌های خورشیدی امکان تامین انرژی خود از آنجا را دارند. این دهانه همچنین حاوی یخ است که می‌تواند برای تامین آب یا هیدروژن و اکسیژن مورد نیاز برای تنفس و سوخت مورد استفاده قرار گیرد.