گروهی از محققان روش نوینی ابداع کرده‌اند که به تولید پرنده‌های بسیار کوچکی کمک می‌کند تا بتوانند با استفاده از نور خورشید در لایه مزوسفر جو زمین پرواز کنند. پژوهشگران دانشگاه پنسیلوانیای (University of Pennsylvania) آمریکا که محسن آزادی، محقق ایرانی، هم جزو آن‌هاست با استفاده از نانولوله‌های کربنی این روش را توسعه دادند که طی آن امکان پرواز پرنده‌های بسیار کوچک در لبه جو زمین فراهم می‌شود؛ جایی که معمولا هواپیماها و بالون‌ها به‌دلیل غلظت کم اتمسفر قادر به پرواز نیستند.
آن‌ها برای این منظور صفحه‌هایی با قطر ۶ میلی‌متر از جنس نوعی پلی‌استر شفاف به‌نام مایلار (mylar) تهیه کرده و بخش‌های انتهایی آن‌ها را با نانولوله‌های کربنی پوشاندند. هنگامی که این صفحات با استفاده از نور داغ شدند، مانند یک پرنده کوچک داخل اتاق خلا و با استفاده از فشار به‌حالت معلق درآمدند.
مولکول‌های هوا هنگام برخورد با پرنده گرم شده، انرژی می‌گیرند و با سرعت بیشتری از آن دور می‌شوند. مولکول‌ها در نتیجه برخورد با نانولوله‌های موجود در انتهای پرنده، انرژی بیشتری به‌دست می‌آورند. این انرژی مازاد به افزایش سرعت مولکول‌ها منجر می‌شود و در نتیجه، مولکول‌های هوا با سرعت بیشتری از پایین پرنده حرکت می‌کنند. این تمایز حرکت مولکول‌های پایین و بالای پرنده، نیروی برآر یا لیفت (lift) ایجاد می‌کند. چنین پرنده‌های کوچکی می‌توانند با نور خورشید یا لیزر حرکت کنند و در آینده قادر به حمل ابزارهای کوچکی خواهند بود تا شرایط مزوسفر را بسنجند.