محققان طی پژوهشی احتمال وجود سیاه‌چاله‌هایی بسیار عظیم را مطرح کرده‌اند که بزرگ‌ترین سیاه‌چاله‌های شناخته‌شده تاکنون در برابر آن‌ها بسیار کوچک به‌نظر می‌رسند! به‌گفته آن‌ها تحت شرایطی مشخص، سیاهچالهها می‌توانند آن‌قدر بزرگ شوند که برای توصیفشان باید به‌جای کلمات کلان‌جرم و فوق‌کلان‌جرم از کلمه جدیدی استفاده کرد. پژوهشگران چنین اجرام عظیمی را «سیاه‌چاله‌های به‌طور حیرت‌آور بزرگ» (stupendously large black holes به‌اختصار SLAB) نامگذاری کرده‌اند که به‌خاطر ساختار کاملاً متفاوتشان، از دو نمونه ذکرشده به‌گونه‌ای شگفت‌آور بزرگ‌تر هستند.
به سیاه‌چاله‌هایی که به فاصله کوتاهی پس از مه‌بانگ (بیگ‌بنگ) شکل گرفته‌اند، آغازین (Primordial) گفته می‌شود. محققان بر اساس مدل Primordial جرم SLABها را بین ۱۰۰ میلیارد تا ۱ کوینتیلیون برابر جرم خورشید تخمین زده‌اند. اگر سیاه‌چاله ۱ کوینتیلیونی وجود داشته باشد، گستره افق رویداد آن بیش از ۶۲۰ هزار سال نوری خواهد بود!
یکی از بزرگ‌ترین سیاه‌چاله‌های شناخته‌شده تاکنون در قلب کهکشان راه شیری قرار گرفته است؛ سیاه‌چاله‌ای از نوع کلان‌جرم با ۴ میلیون برابر جرم خورشید. بزرگ‌ترین سیاه‌چاله‌هایی که تابه‌امروز شناخته شده‌اند، از نوع فوق‌کلان‌جرم بوده و جرمی بیش از ۱۰ میلیارد برابر خورشید دارند. برای مثال جرم سیاه‌چاله‌ای که در مرکز کهکشان هولمبرگ ۱۵آ (Holmberg 15A) قرار گرفته، ۴۰ میلیارد بار از جرم خورشید بیشتر است.
محققان می‌گویند سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم با بلعیدن ستاره‌های در حال مرگ و یا ترکیب با سیاه‌چاله‌های دیگر بزرگ‌تر می‌شوند. SLABها اما از نوع آغازین بوده و بنابراین می‌توانند جرم‌هایی بسیار عظیم‌تر داشته باشند.