گروهی از دانشمندان دانشگاه کلمبیا (Columbia University) آمریکا طی پژوهشی جزئیات مربوط به نحوه دریافت انرژی از سیاه‌چاله‌ها را بررسی کرده‌اند. ایده اصلی مطالعه آن‌ها این است که یک سیاه‌چاله در حال چرخش دارای میزان مشخصی انرژی بوده و اگر بتوان این میدان انرژی را به‌وسیله یک منبع جاذبه خارجی پوشش داد، می‌شود از تکینگی سیاه‌چاله، انرژی منفی تولید کرد. این انرژی از نظر تئوری، شرایطی ایجاد می‌کند که امکان فرار انرژی مثبت فراهم می‌‌آید و می‌توان از آن به‌عنوان یک منبع انرژی بهره برد. به بیان ساده‌تر، می‌توان سیاه‌چاله را به یک باتری دائمی تبدیل کرد که در اقامت‌های احتمالی انسان در فضا در آینده بسیار کاربردی خواهد بود.
سیاه‌چاله‌های در حال چرخش، انرژی دورانی و چرخشی قابل استخراج ذخیره می‌کنند. زمانی که یک سیاه‌چاله درون یک میدان مغناطیسی خارجی غوطه‌ور گردد، ارتباط مجدد خطوط میدان مغناطیسی درون کارکُره (ergosphere) می‌تواند به تولید انرژی منفی از ذراتی منجر شود که در افق رویداد سیاه‌چاله سقوط کرده و در این هنگام برخی ذرات با برداشت انرژی از سیاه‌چاله فرار می‌کنند. در این پژوهش آمده: «ما به‌لحاظ نظری نشان می‌دهیم استخراج انرژی توسط میدان مغناطیسی زمانی که سیاه‌چاله با سرعت بالایی در حال چرخش است و پلاسما به‌شدت مغناطیسی شده، ممکن می‌شود.»
البته از نظر مهندسی و علوم رایانه، دریافت انرژی از یک تکینگی بسیار دشوار است. محققان برای دسترسی به این هدف به الگوریتم‌های محاسباتی کوانتومی قدرتمندتری نسبت به امروز نیاز دارند. علاوه‌براین، نحوه مقابله با انرژی که از میزان آن اطلاع دقیقی در دسترس نیست، از نظر فیزیکی و علم مواد چالشی اساسی محسوب می‌شود.