پژوهشگران دانشگاه کارلتون (Carleton University) کانادا موفق به درک ساز و کار خواب زمستانی در نوعی از لمورها شده‌اند که ممکن است کلیدهایی را برای امکان قرار دادن فضانوردان در حالت خواب زمستانی در سفرهای فضایی طولانی در اختیار بگذارد. این گونه از پستانداران هنگامی که منابع غذایی کم باشد و یا دما سرد شود برای حفظ انرژی بدون آنکه دمای بدنشان بسیار کاهش یابد، خود را در خواب زمستانی قرار می‌دهند. این قابلیت شگفت‌انگیز در جانداران مذکور به‌دلیل وجود ریزآران‌ای‌ها (microRNA) یا قطعات کوچک و مولکولی آران‌ای است که می‌توانند ژن‌ها را بدون این که محتوای کد ژنی آن‌ها تغییر کند، در حالت خاموش قرار دهند و سپس دوباره آن‌ها را روشن کنند. محققان می‌گویند شاید بتوان از این قابلیت برای روشن و خاموش کردن ژن‌ها در انسان و ایجاد حالت خواب زمستانی بهره گرفت.
هنگامی که لمورها در حالت خواب زمستانی هستند فقط فعالیت‌های ضروری بدنشان حفظ می‌شود و سایر فعالیت‌ها خاموش و متوقف می‌شوند. برای مثال، رشد غیر لازم سلول‌ها کند یا متوقف می‌گردد و انرژی لازم به‌جای قندها که سوخت‌و‌ساز سریعی دارند از چربی‌ها که کندتر می‌سوزند، تأمین می‌شود. پژوهشگران می‌گویند که ریزآران‌ای‌ها فقط بخشی از این ماجرا هستند و آن‌ها در تلاشند که جنبه‌های دیگر آن را نیز درک کنند. همچنین پژوهشگران در تلاش هستند تا دریابند چگونه این ریزآرای‌ان‌ها به جانداران برای تحمل محیط‌های سخت دیگر مثل شرایط یخ‌زدگی، کمبود اکسيژن و شرایط داغ و خشک کمک می‌کنند.
تأمین منابع لازم برای سفرهای فضایی طولانی مانند آب، غذا و اکسیژن چالشی جدی است. همچنین فضانوردان در طول این سفرها در شرایط بی‌وزنی و در معرض پرتوهای فضایی خطرناک قرار می‌گیرند و با تهدید‌های سلامتی مواجه می‌شوند. قرار گرفتن در حالت خواب زمستانی راهکاری است که برای کاهش منابع مورد نیاز سفر فضایی و همچنین حفاظت از فضانوردان در سفرهای طولانی در نظر گرفته می‌شود. هرچند خواب زمستانی دست‌مایه بسیاری فیلم‌های علمی-تخیلی است و در آن‌ها نشان داده می‌شود که فضانوردان طول سفر را درون محفظه‌های مخصوصی در حالت خواب طی می‌کنند، در عمل این موضوع در مراحل بسیار ابتدایی پژوهشی است و هنوز تا تحقق آن راه بسیاری پیش‌روی محققان قرار دارد.