شرکت آمریکایی راکت لب (Rocket Lab) یک ماهواره سنجشی ژاپنی را توسط ماهواره‌بر الکترون (Electron) خود به فضا پرتاب کرد. طی این مأموریت تحت عنوان «شب جغد آغاز می‌شود» (The Owl’s Night Begins) ماهواره StriX-α روز سه‌شنبه ۱۵دسامبر (۲۵آذر) ساعت ۱۰:۰۹ به‌وقت گرینویچ از پایگاه پرتاب راکت لب در کشور نیوزلند در مدار خورشیدآهنگ و در فاصله ۵۰۰ کیلومتری از سطح زمین قرار گرفت.
StriX-α که توسط شرکت ژاپنی سینسپکتیو (Synspective) ساخته شده و اپراتوری می‌شود، مجهز به فناوری رادار دهانه ترکیبی (SAR) در باند X است. این شرکت قصد دارد منظومه StriX متشکل از ۲۵ ماهواره را ایجاد کند که ماهواره مذکور به‌منظور آزمایش فناوری‌های مد نظر سینسپکتیو در مدار قرار گرفته است.
این ماهواره با وزن ۱۵۰ کیلوگرم دارای دو صفحه می‌باشد که باتری‌های خورشیدی و آنتن راداری را حمل می‌کنند. البته ماهواره‌های StriX قرار بود با وزن ۱۰۰ کیلوگرم طراحی شوند که اولین نمونه آن ۵۰ کیلوگرم بیشتر از وزن طراحی اولیه است. قدرت تفکیک مکانی ماهواره‌های منظومه یادشده بین ۱ تا ۳ متر بوده و مطابق اعلام این شرکت، تا سال ۲۰۲۲ تعداد ۶ ماهواره در مدار قرار خواهند گرفت. سینسپکتیو هنوز تاریخ دقیقی را برای تکمیل منظومه StriX اعلام نکرده است.
نمای ماهواره StriX-α
هدف سینسپکتیو از ایجاد این منظومه، ارائه خدمات جغرافیایی به شرکت‌ها، دولت‌ها و سازمان‌های تحقیقاتی است؛ خدماتی که شامل ارائه داده‌های با کیفیت بالا برای برنامه‌ریزی‌های توسعه شهری، نظارت بر ساخت و سازها و زیرساخت‌ها و همچنین واکنش مناسب به بلایای طبیعی می‌شوند. گفتنی است ماهواره‌های SAR در مقایسه با ماهواره‌های اپتیکال (نوری)، قادر به تصویربرداری در همه نوع شرایط آب و هوایی و در همه ساعات شبانه‌روز هستند.
از آنجایی که الکترون در این مأموریت فقط ماهواره StriX-α را حمل می‌کرد، امکان انتخاب مدار دقیق، پایگاه پرتاب و زمان‌بندی مورد نظر سینسپکتیو میسر بود. الکترون یک ماهواره‌بر دو مرحله‌ای یک‌بار مصرف است که قابلیت سه مرحله‌ای شدن را نیز دارد. مراحل اول و دوم آن به‌ترتیب ۱۲.۱ و ۲.۴ متر طول داشته و قطر هر دوی آن‌ها ۱.۲ متر است.
این ماهواره‌بر با وزن ۱۲۵۰۰ کیلوگرم قادر به حمل ۱۵۰ تا ۲۲۵ کیلوگرم محموله به ارتفاع ۵۰۰ کیلومتری سطح زمین می‌باشد. الکترون که اولین بار در مه۲۰۱۷ به فضا پرتاب شده، با احتساب این مأموریت تاکنون ۱۷ عملیات پرتاب داشته که ۲ مورد آن ناموفق بوده است. ماهواره‌بر یادشده که هر بار پرتاب آن هزینه‌ای در حدود ۷.۵ میلیون دلار دربر دارد، از اکسیژن مایع و RP-1 به‌عنوان سوخت بهره می‌برد. RP-1 نوع خاصی از نفت سفید است که برای استفاده در موتورهای حامل‌های فضایی مناسب می‌باشد.
espash ، wikipedia ، spacenews ، nasaspaceflight ، space.skyrocket ، rocketlaunch