دانشمندان شبکه شاهراه (superhighway network) جدیدی را در منظومه شمسی کشف کرده‌اند که می‌توان از طریق آن بسیار سریع‌تر از گذشته در این منظومه حرکت کرد. به‌علاوه، امکان استفاده از این شبکه شاهراه برای ارسال نسبتاً سریع فضاپیما به نقاط دور دست فضا وجود دارد. اگرچه قدمت پویایی منظومه شمسی صدها هزار یا میلیون‌ها سال می‌باشد، این شاهراه یا بزرگراه آسمانی (celestial highway) تازه کشف‌شده چندین دهه است که وجود دارد.
دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو (University of California, San Diego) آمریکا طی مطالعه‌ای ساختار پویایی این مسیرها را مشاهده کردند و یک سری قوس متصل را در داخل منیفلدهای فضایی که از کمربند سیارک‌ها تا اورانوس و فراتر از آن گسترش می‌یابد، ایجاد کردند. خمینه یا منیفلد (Manifold) فضای توپولوژی می‌باشد که در هر نقطه به‌صورت موضعی شبیه فضای اقلیدسی است.
برجسته‌ترین ساختارهای قوسی با سیاره مشتری و نیروهای گرانشی قوی که اعمال می‌کند، مرتبط هستند. این منیفلدها، جمعیت دنباله‌دارهای خانواده مشتری (دنباله‌دارهایی که دوره مداری آن‌ها ۲۰ سال است) و همچنین اجرام کوچک منظومه شمسی را که با نام ریزسیاره یا سانتور (Centaurs) شناخته می‌شوند، کنترل می‌کنند. برخی از این اجرام در نهایت با مشتری برخورد می‌کنند و یا از منظومه شمسی خارج می‌شوند. سانتورها اجرامی آسمانی هستند که بین مشتری و نپتون گردِ خورشید می‌چرخند، مدارشان ناپایدار بوده و ممکن است مدار سیاره‌های بیرونی را قطع کنند.
دانشمندان با جمع‌آوری داده‌های عددی در مورد میلیون‌ها مدار در منظومه شمسی، به درک بهتری از این ساختارها رسیده و سپس نحوه قرار گرفتن این مدارها در منیفلدهای فضایی شناخته‌شده را محاسبه کردند. بااین‌حال، مطالعات بیشتری برای تعیین چگونگی استفاده از آن‌ها توسط فضاپیماها مورد نیاز است.