دانشمندان مؤسسه کاولی (Kavli IPMU) ژاپن دادههای جمعآوریشده از مطالعات قبلی را برای استنباط ماهیت یک مگنتار (Magnetar) در مدار LS 5039 را که درخشانترین منظومه دوتایی اشعه گاما در کهکشان راه شیری است، مطالعه کردند. آنها برای اولین بار بر روی باند اشعه ایکس سخت و دادههای جمعآوریشده از مشاهدات LS 5039 توسط آشکارساز HXD (سرواژه Hard X-ray Detector) متمرکز شدند.
دادهها از تلسکوپهای فضایی سوزاکو (Suzaku) بین ۹ تا ۱۵سپتامبر۲۰۰۷ و تلسکوپ نوستار (NuSTAR) بین ۱ تا ۵سپتامبر۲۰۱۶ جمعآوری شده بود. هر دو رصد شواهدی در مورد وجود یک ستاره نوترونی در هسته LS 5039 ارائه داد. محققان دریافتند که انرژی مغناطیسی ستاره نوترونی تنها منبع انرژی است که میتواند انرژی منظومه دوتایی LS 5039 را تأمین کند. بااینحال محققان اظهار کردند برای یافتن نتایج دقیقتر به مشاهدات بیشتری نیاز است.
پیشازاین تصور میشد که LS 5039 بهدلیل تابش اشعه ایکس و اشعه گامای پایدار، باید دارای یک ستاره نوترونی باشد. البته تاکنون تلاش برای شناسایی چنین پالسهایی با امواج رادیویی و پرتو ایکس نرم انجام شده بود و از آنجاییکه این دو تحت تأثیر بادهای ستارهای جرم اولیه قرار دارند، تشخیص چنین پالسهای دورهای موفقیتآمیز نبوده است.
منظومه دوتایی اشعه گاما منظومهای از ستارگان پرجرم و پرانرژی و ستارههای فشرده است. آنها هنگام مشاهده با نور مرئی، همانند ستارههای سفید مایل به آبی درخشان بهنظر میرسند. هنگام مشاهده آنها با اشعه ایکس و اشعه گاما، ویژگیهایشان با سایر منظومههای دوتایی بسیار متفاوت است.
مشخص شده که برخی از منظومههای دوتایی اشعه گاما، پرتوهای گامای قوی را با انرژی چندین مگا الکترونولت (MeV) منتشر میکنند. مشاهده چنین اشعه گامایی کاملاً چالشبرانگیز است، زیرا این اشعهها تاکنون تنها در میان حدود ۳۰ جرم آسمانی شناسایی شدهاند. اما سؤال این است که چنین منظومههای دوتایی حتی در این باند انرژی نیز تابش شدیدی منتشر میکنند. این بدان معناست که باید یک فرایند شتاب ذرات مفید درون آنها جریان داشته باشد.
در مطالعات گذشته مشخص شده بود که منظومه دوتایی اشعه گاما بهطورکلی از یک ستاره اولیه عظیم که وزن آن ۲۰ تا ۳۰ برابر جرم خورشید است و یک ستاره همراه که باید فشرده باشد، ساخته شده، اما هنوز مشخص نیست که آیا این ستاره نزدیک به یک سیاهچاله است یا یک ستاره نوترونی.