در میان اکثر سیاره‌های کشف‌شده خارج از منظومه شمسی، سیاره‌های گدازه‌ای از بدترین شرایط آب‌وهوایی برخوردار هستند. با این‌وجود محققان با شبیه‌سازی شرایط حاکم بر سیاره فراخورشیدی (خارج از منظومه شمسی) K2-141b وضعیت این سیاره را نسبت به سیاره‌های مشابه دیگر به‌دلیل نزدیکی بیش از حد به ستاره میزبان و وجود برخی مناطق با اقیانوس‌هایی از مواد مذاب بدتر عنوان می‌کنند.
محققان دانشگاه مک گیل (McGill University) کانادا، دانشگاه یورک (York University) کانادا و مؤسسه آموزش علوم هند (Indian Institute of Science Education) می‌گویند این احتمال وجود دارد که در این سیاره اتفاقات غیرمعمول مثل تبخیر و بعد از آن چگالش و بارش سنگ‌ها، وزش بادهای مافوق صوت با سرعت بیش از ۵ هزار کیلومتر بر ساعت و اقیانوسی از مواد مذاب با عمق ۱۰۰ کیلومتر وجود داشته باشد. K2-141b تقریباً هم‌اندازه زمین بوده و سطح، اقیانوس و جو آن همگی از یک ماده یعنی سنگ تشکیل شده است. محققان می‌گویند شبیه‌سازی آن‌ها پیش‌بینی می‌کند که آب‌وهوای بسیار نامساعد این سیاره به‌مرور زمان جو و سطح آن را تغییر خواهد داد.
بهگفته پژوهشگران به‌خاطر قرارگرفتن K2-141b در فاصله بسیار نزدیک از ستاره میزبان و ایجاد قفل گرانشی، یک طرف این سیاره همیشه به‌سمت ستاره‌اش می‌باشد و دو سوم سیاره همواره روز است. در قسمت همیشه روز سیاره دما به ۳ هزار درجه سانتی‌گراد می‌رسد. این دما به‌قدری زیاد است که نه‌تنها سنگ‌ها و صخره‌ها را ذوب بلکه آن‌ها را بخار می‌کند و یک جو نازک را در بعضی از قسمت‌ها شکل می‌دهد. اما در طرف همیشه تاریک این سیاره می‌توان شاهد دمای ۲۰۰ درجه زیر صفر بود.
همانند چرخه آب‌وهوایی زمین که در آن آب بخار می‌شود، به جو می‌رود، متراکم و چگالیده می‌شود و در نهایت به‌صورت باران به زمین برمی‌گردد، حرارت بسیار بالای K2-141b سبب می‌شود تا سنگ‌های تبخیرشده در قسمت همیشه روز سیاره با کمک بادهای مافوق صوت به سمت تاریک سیاره بروند و سپس با متراکم شدن، روی سطح آن ببارند.
محققان اشاره می‌کنند که تمام سیاره‌های سنگی پیش از سرد شدن دنیایی از مواد مذاب بوده‌اند؛ بنابراین زمین نیز احتمالاً پیش از سرد شدن شبیه K2-141b بوده است. بهگفته آن‌ها با پرتاب تلسکوپ فضایی جیمز وب (James Webb) ناسا در سال ۲۰۲۱، درستی این پیش‌بینی‌ها درمورد جو سیاره K2-141b با دقت بیشتری مورد بررسی قرار خواهد گرفت.