مطابق اعلام آژانس فضایی آمریکا این سازمان موفق شده عملیات جلوگیری از نشتی نمونه‌های جمع‌آوری‌شده از سیارک بنو ۱۰۱۹۵۵ (101955 Bennu) توسط فضاپیمای اسیریس-رکس (OSIRIS-Rex) را به‌پایان برساند و اکنون نمونه‌ها در ایمنی کامل در حال انتقال به زمین هستند. این فضاپیما اخیراً موفق به نمونه‌برداری از سیارک مذکور شده بود که مشخص شد میزان نمونه‌ها چند صد گرم بوده، درحالی‌که قرار بود کمتر از این مقدار نمونه جمع‌آوری کند. به‌دلیل همین مسئله، درِ محفظه نگهداری در انتهای بازوی رباتیک نمونه‌برداری TAGSAM (سرواژه Touch-And-Go Sample Acquisition Mechanism) باز مانده و باعث انتشار نمونه‌ها در فضا شده بود.
برای جلوگیری از نشتی بیشتر، محققان تصمیم گرفتند برنامه را به‌گونه‌ای تنظیم کنند تا از هرگونه حرکت فضاپیما جلوگیری شود. آن‌ها به‌جای بررسی و اندازه‌گیری جرم نمونه، تمرکز خود را بر روی انتقال نمونه به کپسول بازگشت نمونه به‌منظور انتقال به زمین گذاشتند. تیم عملیات همچنین اشاره کرد که از این فرآیند تصویربرداری می‌کند تا مطمئن شود که دیگر هیچ نمونه‌ای از دست نمی‌رود.
این فضاپیما در سپتامبر۲۰۱۶ توسط حامل فضایی اطلس ۵ (Atlas V) به فضا پرتاب شد و در دسامبر ۲۰۱۸ به‌مجاورت بنو رسید و برای چندین ماه مشغول بررسی سیارک یادشده جهت انتخاب یک مکان مناسب برای فرود و جمع‌آوری نمونه بود. در دسامبر۲۰۱۹ ناسا اعلام کرد منطقه مورد نظر برای فرود را مشخص کرده؛ مکانی که از آن با نام نایتینگیل (Nightingale) یاد می‌شود. انتظار می‌رود اوسیریس-رکس نمونه‌ها را سپتامبر۲۰۲۳ به زمین برساند.
سیارک بنو یکی از سیارک‌های آپولو است و کشف آن در ۱۱سپتامبر۱۹۹۹ توسط پروژه لینیر (LINEAR) که مربوط به بررسی سیارک‌های نزدیک به زمین می‌باشد، صورت گرفت. این سیارک دارای قطر متوسط حدود ۴۹۲ متر بوده و به‌صورت گسترده با رادار رصدخانه آرسیبو (Arecibo Observatory) در کشور پورتوریکو و رصدخانه‌های سیاره‌ای و مرکز شبکه فضای دوردست گلداستون (Goldstone Deep Space Communications Complex) در ایالت کالیفرنیای آمریکا رصد می‌شود. بنو در حال حاضر در فاصله بیش از ۲۰۰ میلیون مایلی از زمین قرار گرفته است.
این سیارک نه تنها نزدیک به زمین و کربنی می‌باشد، بلکه بسیار قدیمی است؛ به‌طوریکه دانشمندان محاسبه کرده‌اند بیش از ۴.۵ میلیارد سال پیش یعنی در ۱۰ میلیون سال اول تاریخ منظومه شمسی شکل گرفته است. از‌این‌رو تجزیه و تحلیل نمونه‌های آن می‌تواند به کسب اطلاعات درباره نحوه شکل‌گیری منظومه شمسی کمک کند.