سیروس برزو، مروج بزرگ فضایی ایران و روزنامه‌نگار کهنه‌کار حوزه فضایی، صبح امروز مصادف با اولین روز هفته جهانی فضا، در کرمان و به‌علت بیماری کرونا دار فانی را وداع گفت. وی که از نخستین سال‌های عصر فضا در مسیر ترویج این دانش فعالیت می‌کرد، آثار بسیاری را به رشته تحریر درآورد و هزاران مقاله، خبر و کتاب درباره فضا نوشت که در علاقه‌مند کردن خیل عظیمی از نوجوانان و جوانان ایرانی نقش بسیار مؤثری داشت. این نویسنده برجسته به‌لحاظ ارتباط عمیق فرهنگی که با جامعه روسیه و به‌ویژه فضانوردان روسی داشت، مجموعه منحصر‌به‌فردی از اشیاء تاریخی دوران آغازین عصر فضا را گردآوری کرده بود. وی بارها با کمک این اشیاء نمایشگاه‌های ترویجی را در سراسر کشور برگزار کرد که همواره با استقبال علاقه‌مندان به فضا و عموم مردم مواجه می‌شد.
سیروس برزو متولد سال ۱۳۳۲ هجری شمسی، یکی از قدیمی‌ترین روزنامه‌نگاران علم در ایران بود که فعالیت‌های مطبوعاتی خود را از سال ۱۳۵۹ در ماهنامه دانشمند آغاز کرد. برزو در دهه ۱۳۶۰ سردبیر نشریه کیهان علمی بود و سپس ماهنامه «مرزهای بیکران فضا» را در سال ۱۳۶۹ (۱۳۶۹ تا ۱۳۷۲) بنیان نهاد. وی از سال ۱۳۷۳ برای كسب دانش بيشتر در زمينه‌های فضايی و فعاليت‌های فرهنگی به روسيه مهاجرت كرد. تدريس زبان فارسی در دانشگاه‌های مختلف روسيه، تأسيس مركز فرهنگی فردوسی در مسكو، تأسيس و سردبيری ماهنامه «پيوند» به زبان‌های فارسی و روسی از جمله فعاليت‌های برزو در روسيه به‌شمار می‌رود.
وی به‌دليل پيشتازی در اشاعه دانش فضانوردی در ايران موفق به دريافت جايزه ترويج علم در سال ۱۳۹۲ از سوی انجمن ترويج علم در ايران و سه مدال از سوی بنيادهای فضايی روسيه از جمله فدراسيون فضانوردی اين كشور شد. ارتباط نزدیک برزو با فضانوردان روسی که تا سطح دوستی‌های خانوادگی می‌رسد، موقعیت‌های منحصر‌به‌فردی را برای تعمیق ارتباطات علمی و حتی فرهنگی دو کشور ایجاد کرد.
این روزنامه‌نگار قدیمی با وجود آنکه نزدیک به دو سال مشاور سازمان فضایی ایران بود، همواره انتقادهای فراوانی را از وضعیت صنعت فضایی در کشور مطرح می‌کرد، تاجایی‌که در اعتراض به «بی‌توجهی مسئولان سازمان فضایی ایران به امر ترویج دانش فضایی و وضعیت نابسامان مروجان فضانوردی در ایران» از پذیرش جایزه ترویج علم خودداری نمود.
سیروس برزو مدتی بود که به‌دعوت جمعی از علاقه‌مندان فضا، با استقرار در شهر کرمان به برگزاری دوره‌های ترویجی و آموزش کودکان و نوجوانان این شهر می‌پرداخت. وی از روز ۷مهر به‌علت بیماری کرونا در بستر بیماری افتاد و با وجود تلاش‌های پزشکان صبح امروز یکشنبه ۱۳مهر۱۳۹۹ مصادف با روز پرتاب اولین ماهواره جهان به‌نام اسپوتنیک (Sputnik) در سال ۱۹۵۷ و آغاز عصر فضا چشم از جهان فروبست.
روحش شاد
من تو یکی از سخنرانی هاش که به مناسبت سالگرد پرتاب آپولو بود حضور داشتم. خیلی لذت بردم از صحبت هاش و دغدغه ش در مورد صنعت فضایی کشور خیلی برام جالب بود. یادش گرامی!
خدا رحمتش کنه، یاد و خاطراتش در ذهن و جان ایران و ایرانی زنده باد