نتایج یک پژوهش نشان می‌دهد پرتوهای رادیواکتیو در ماه بسیار بیشتر از زمین است و می‌تواند مأموریت‌های انسانی به آن را با چالش مواجه کند. مطابق یافته‌های این پژوهش زمانی که در سال ۲۰۲۴ و طی پروژه بازگشت به ماه ناسا موسوم به آرتمیس (Artemis) فضانوردان بر روی ماه قدم بگذارند، با تابشی تقریباً ۲۰۰ برابر شدیدتر از زمین مواجه می‌شوند!
فضانوردان در مأموریت آپولو به ماه، برای اندازه‌گیری تابش، دستگاه تشعشع‌سنج (Dosimeter) به ماه برده بودند، اما داده‌های آن هرگز گزارش نشده بود. اکنون طی مطالعه‌‌ای نخستین اندازه‌گیری کامل و اصولی میزان تشعشع روی ماه بررسی شده؛ پژوهشی که به‌دنبال فرود مأموریت چینی چانگ‌ای-۴ (Chang’e-4) در سمت پنهان ماه در ژانویه۲۰۱۹ صورت پذیرفته است.
این مطالعه عنوان می‌کند که فضانوردان در مأموریت به ماه، روزانه به‌طور متوسط تابشی معادل ۱۳۶۹ میکروسیورت (Micro Sievert) را تجربه خواهند کرد که دو برابر بیشتر از دوز تابش روزانه در ایستگاه فضایی بین‌المللی است. پژوهش مذکور همچنین به داروهایی اشاره دارد که به دفاع در برابر چنین تشعشعاتی کمک می‌کنند.
تشعشع (پرتوافشانی)، نوعی انرژی است که در طیف الکترومغناطیس یا به‌صورت ذرات ساطع می‌شود. این تابش از یک سو شامل نور مرئی و گرما (تابش فروسرخ) می‌شود که ما می‌توانیم آن‌ها را احساس کنیم و از سوی دیگر مواردی مانند پرتو ایکس، و امواج رادیویی که نمی‌توانیم احساس کنیم. فضانوردان در فضا از جمله در ماه با برخی از منابع تابش بالقوه هم روبه‌رو هستند که روی زمین، جو تا حد زیادی از ورود آن‌ها محافظت می‌کند.
رابرت ویمر-شوینگرابر (Robert Wimmer-Schweingruber)، استاد فیزیک دانشگاه کیل (University of Kiel) آلمان، می‌گوید: «میزان تشعشعاتی که ما در ماه اندازه‌گیری کردیم حدود ۲۰۰ برابر بیشتر از زمین و ۵ تا ۱۰ برابر بیشتر از یک پرواز از نیویورک به فرانکورت است. از آنجایی که فضانوردان زمانی بیشتری از مسافران یا خدمه چنین پروازهایی در معرض تابش قرار دارند و سطح این تابش هم بالاتر است، باید خطر آن در مأموریت‌های سرنشین‌دار درنظر گرفته شود.»
