دریاچه هامون در سیستان و بلوچستان در طول سال‌ها دوره‌های خشکی و پرآبی را پشت‌سر گذاشته و وضعیت پرآبی و یا خشکی آن نقش زیادی در زندگی ساکنین و محیط زیست منطقه دارد. از‌این‌رو مطالعه این دریاچه و بررسی وضعیت آب بخش‌های مختلف آن اهمیت بالایی دارد که با توجه به این موضوع، اداره کل سنجش از دور سازمان فضایی ایران طی مطالعه‌ای به اندازه‌گیری میزان گستردگی سطح آب هامون پرداخته است.
پایش ماهواره ای تصاویر سنتینل-۲ (Sentinel-2) از محدوده بخش‌های مختلف دریاچه هامون طی ۶ ماهه اول سال ۹۹ نشان می‌دهد سطح آب این بخش‌ها دارای نوسان بوده و در ابتدای سال بر اثر بارش‌های بهاری آبگیری شده‌اند که به‌مرور و با گرم شدن هوا و استفاده‌های کشاورزی، از مساحت سطح آب آن‌ها کاهش یافته؛ به‌طوری‌که در ۱۴شهریور سطح آب سه بخش هیرمند، صابری و پوزک حدود ۲۵۴ کیلومتر مربع برآورد شده است.
با توجه به اندازه پیکسل سایر تصاویر سنتینل-۲ محدوده آب استخراج‌شده با استفاده از شاخص‌های تفکیک آب و گیاه، در مقیاس ۱:۱۰۰۰۰۰ در نظر گرفته می‌شود. محدوده آب شامل آب عمیق و آب‌های گل‌آلود است. تصاویر انیمیشن زیر تغییرات سطح آب دریاچه هامون از ۹فروردین تا ۱۴شهریور سال جاری را نشان می‌دهد. با توجه به ترکیب باندهای مورد استفاده در این تصاویر، پوشش گیاهی در دامنه رنگ قرمز و سطح آب در دامنه رنگ فیروزه‌ای تا آبی مشاهده می‌شود.
سنتینل-۲ یکی از پروژه‌های رصد زمین است که توسط آژانس فضایی اروپا (ESA) به‌عنوان بخشی از برنامه کوپرنیک (Copernicus) و به‌منظور بهبود مأموریت‌های دیده‌بانی زمین و پشتیبانی از خدماتی مانند پایش جنگل‌ها، بررسی تغییرات پوشش زمین و مدیریت بلایای طبیعی توسعه یافته است. این پروژه شامل دو ماهواره یکسان سنتینل-۲ای (Sentinel-2A) و سنتینل-۲بی (Sentinel-2B) می‌شود.
ماهواره‌های مذکور با وزن ۱۱۳۰ کیلوگرم و طول عمر ۷ سال دارای باس ماهواره‌ای استروباس-ال (AstroBus-L) هستند و شرکت اروپایی ایرباس دیفنس اند اسپیس (Airbus Defence and Space) آن‌ها را توسعه داده است. همچنین قدرت تفکیک مکانی آن‌ها ۱۰-۲۰ متر بوده و دارای میدان دید ۲۹۰ کیلومتر می‌باشند.
خسکی در یاچه هامون بخاطر سد سازی بین رودهای هامون توسط افغانستان است که نمی گذارد آب های این رود ها به دریاچه هامون بریزند.