پنتاگون قصد دارد طی پروژه‌ای موسوم به ترنسپورت لایر (Transport Layer) منظومه ماهواره‌ای ارتباطاتی بزرگی را ایجاد کند که در نهایت شامل ۳۰۰ تا بیش از ۵۰۰ ماهواره خواهد شد. این ماهواره‌ها در مدار لئو و در فاصله ۷۵۰ تا ۱۲۰۰ کیلومتری از سطح زمین قرار خواهند گرفت. پنتاگون در فاز اول این طرح موسوم به ترانش ۰ (Tranche 0) تعداد ۲۰ ماهواره را تا سال ۲۰۲۲ در مدار قرار خواهد داد که برای این منظور توافقی را با شرکت‌های لاکهید مارتین (Lockheed Martin) و یورک اسپیس (York Space Systems) به‌انجام رسانده و طی آن هر کدام از این شرکت‌ها ۱۰ ماهواره را توسعه می‌دهند.
ماهوارههای این منظومه قادر به ایجاد ارتباطات بین ماهواره‌ای اپتیکال (نوری) بوده و می‌توانند به تبادل داده‌های باندپهن با سایر فضاپیماها و همچنین ایستگاه‌های زمینی بپردازند. ترنسپورت لایر ضمن فراهم‌آوری داده‌های مطمئن و با تأخیر کم، امکان اتصال به طیف گسترده‌ای از پلتفرم‌های نظامی در سراسر جهان را برای پنتاگون فراهم می‌آورد. با تکمیل این منظومه ماهواره‌ای، ۹۵ درصد از سراسر زمین در هر لحظه تحت پوشش حداقل دو ماهواره قرار خواهد داشت؛ این در حالی است که ۹۹ درصد تمام نقاط کره خاکی نیز تحت پوشش حداقل یک ماهواره خواهند بود. انتظار می‌رود ماهوارههای ترنسپورت لایر در باند Ka به‌انجام مأموریت بپردازند.
ماهوارههای منظومه یادشده همجنین قابلیت ایجاد ارتباط با لینک ۱۶ (Link 16) و IBS (سرواژه Integrated Broadcast Service) را خواهند داشت. لینک ۱۶ یک شبکه اتصال داده تاکتیکی نظامی است که توسط ناتو مورد استفاده قرار می‌گیرد. با استفاده از این سامانه، هواپیماهای نظامی، کشتی‌ها و نیروهای زمینی می‌توانند تقریباً در لحظه، تصاویر تاکتیکی را به‌اشتراک بگذارند. سامانه یادشده می‌تواند متن، تصویر یا صوت را منتقل کند. IBS نیز برای ادغام سامانه‌های پخش اطلاعات موجود در یک معماری واحد طراحی شده تا داده‌های مهم را در اسرع وقت به فرماندهان میدانی منتقل کند. IBS ابزاری را برای حسگرهای اطلاعاتی و نظارتی ایالات متحده فراهم می‌کند تا گزارش‌های اطلاعاتی و نظارتی را به کاربران منتقل نماید؛ سپس آن‌ها بر اساس داده‌های دریافتی اقدام به تصمیم‌گیری می‌کنند.
defense-aerospace ، espash ، news.satnews ، sda ، spacenews