هنگامی که دنباله‌دار نئووایز (NEOWISE) اواسط سال ۲۰۲۰ در منظومه شمسی مشاهده شد، اخترشناسان متعجب شدند؛ چرا که گویی این جرم آسمانی گاز و غبار را به فضا می‌ریخت! اکنون محققان دانشگاه یاگیلونیا (Jagiellonian University) لهستان از داده‌های رصدخانه جمنای (Gemini Observatory) در آمریکا برای مشاهده مواد خارج‌شده از این دنباله‌دار استفاده کرده‌اند.
نئووایز یک دنباله‌دار با مسیر سهموی است که نخستین بار در ۲۷مارس سال جاری میلادی توسط کاوشگر نقشه‌بردار فروسرخ میدان وسیع (WISE) ناسا رصد شد. تصاویری که این تلسکوپ اوایل ماه اوت در دسترس محققان قرار داده، یک جریان مارپیچ از گاز مولکولی را نشان می‌دهد که چرخش هسته دنباله‌دار در آن نمایان است. مدت زمان تایم‌لپس این تصاویر که تنها چند ثانیه است، حدود یک پنجم از دوره چرخش تقریبا ۷.۵ ساعته دنباله‌دار را نشان می‌دهد.
این مشاهدات تحت یک برنامه تحقیقاتی برای کشف پویایی چرخشی نئووایز طی چندین شب انجام گرفت. داده‌های تلسکوپ جمنای به محققان این امکان را داد تا چرخش دنباله‌دار مذکور را با دقتی عالی اندازه‌گیری کرده و به‌دنبال تغییر در میزان چرخش باشند.
دنباله‌دارها از یخ، سنگ و غبار تشکیل شده‌اند. بعضی از آن‌ها مدارهای بسیار طولانی دارند که این امر سبب نزدیکی آن‌ها به خورشید و در نتیجه گرم شدن‌شان می‌شوند. سپس گازهای یخ‌زده آن‌ها تبخیر شده و مولکول‌ها و بقایایشان در فضا رها می‌شوند. از آنجایی که ماده تبخیرشده از دنباله‌دار فوران می‌کند، چرخش آن باعث می‌شود که مواد به‌صورت مارپیچ بیرون بیایند. همین مواد روی چرخش دنباله‌دار تأثیر می‌گذارد و باعث چرخش هسته آن می‌شود.