مطالعات جدید نشان می‌دهند که زیر سطح سیاره کوتوله سرس (Ceres) آب وجود دارد. سرس با قطر ۹۴۵ کیلومتر بزرگ‌ترین سیارک در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری به‌شمار رفته و سال ۱۸۰۱ توسط جوزپه پیاتسی (Giuseppe Piazzi)، اخترشناس ایتالیایی، کشف شد. کاوشگر فضایی دان (Dawn) متعلق به ناسا از سال ۲۰۱۵ در حال عکسبرداری از سطح این سیارک است.
محققان با تحلیل تصاویری که از ارتفاع ۳۵ کیلومتری از دهانه برخوردی اوکاتور (Occator) در سطح این سیارک گرفته شده، از وجود ذخایر گسترده آب‌نمک یا شورآب (Brine) در زیر بستر آن خبر داده‌اند. قطر و عمق این دهانه به‌ترتیب ۹۲ و ۴ کیلومتر بوده و قدمت آن حدوداً ۲۰ میلیون سال تخمین زده شده است.
نمایی از ذخایر نمک موجود در دهانه برخوردی اوکاتور در سرس
محققان با بررسی تصاویر فروسرخ گرفته‌شده از سرس، به وجود ترکیبی به‌نام هیدروهالیت (Hydrohalite) پی بردند. این ماده در یخ دریاها به‌وفور یافت می‌شود، اما تاکنون به‌جز زمین در سیاره دیگری پیدا نشده بود. محققان مؤسسه ملی اخترشناسی ایتالیا (INAF) می‌گویند کشف هیدروهالیت در سرس نشان می‌دهد که این سیارک دارای آب است.
آن‌ها عنوان می‌کنند ذخایر نمک سرس ظاهراً در ۲ میلیون سال گذشته شکل گرفته‌اند که در مقیاس کیهانی مانند پلک زدن است! به‌گفته محققان این موضوع نشان می‌دهد آب‌نمک درون این سیارک همچنان در حال بالا آمدن است و نقش مهمی در تحقیقات آینده خواهد داشت.
ماریا کریستینا دی سانکتیس (Maria Cristina De Sanctis)، محقق مؤسسه INAF، می‌گوید: «کشف چنین موادی در سرس از لحاظ اخترزیست‌شناسی بسیار حائز اهمیت است. ما می‌دانیم که این مواد معدنی برای شکل‌گیری حیات ضروری هستند.»
محققان آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) ناسا نیز از کشف هیدروهالیت در سطح سرس به‌عنوان مدرک قطعی وجود آب در آن خبر دادند. گروهی دیگر از محققان با انتشار مقاله‌ای جداگانه اعلام کردند تپه‌های سطح این سیارک حین خروج آب پس از برخورد شهاب‌سنگ با سطح آن شکل گرفته‌اند.