محققان برای اولین بار توانستند مرکز ثقل منظومه شمسی را با خطای حدود ۱۰۰ متر شناسایی کنند که با توجه به مقیاس فوق‌العاده عظیم این سامانه، بسیار دقیق محسوب می‌شود. ممکن است شناسایی مرکز ثقل منظومه شمسی در نگاه اول کاری بسیار پیش پاافتاده به‌نظر برسد؛ اما شناسایی این مرکز یا به‌عبارت تخصصی‌تر «مرکز سنگینی سراسری» (Barycenter) منظومه شمسی کاری بسیار پیچیده و مشکل بوده و برای این منظور باید عواملی همچون جاذبه تمام سیاره‌ها، سیارک‌ها و ماه را در نظر گرفت.
آن‌ها با در نظر گرفتن جاذبه سیاره‌های منظومه شمسی، خصوصاً مشتری که گرانش فوق‌العاده قدرتمندی دارد، مرکز ثقل واقعی این منظومه را در فاصله اندکی از سطح خورشید پیدا کرده‌اند. اخترشناسان با آگاهی از موقعیت این مرکز می‌توانند با دقت بالاتری امواج گرانشی منتشرشده از سوی سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم و تَپ‌اخترها را شناسایی کنند. احتمال بروز خطا در محاسبات مربوط به چنین اجرامی بسیار بالا بوده و دانشمندان برای از بین بردن این خطا باید مکان دقیق زمین را نسبت به مرکز سنگینی سراسری منظومه شمسی بدانند.
استفان تیلور (Stephen Taylor)، اخترشناس ناسا، می‌گوید: «با کمک تپ‌اخترهایی که در کهکشان راه شیری رصد می‌شود، تلاش می‌کنیم مانند عنکبوتی باشیم که در وسط تارهای خود در حال سکون قرار گرفته است! درک ما از مرکز سنگینی سراسری منظومه شمسی از این جهت که ما در تلاش برای احساس کوچک‌ترین لرزش‌های این تارها هستیم، برای ما اهمیت دارد.»