محققان دانشگاه گلاسکو (University of Glasgow) اسکاتلند نظریه راجر پنروز (Roger Penrose)، فیزیکدان و ریاضیدان انگلیسی، را که سال ۱۹۶۹ درباره تولید انرژی توسط سیاه‌چاله‌ها ارائه شده بود، با انجام یک آزمایش به‌اثبات رساندند. مطابق این نظریه هنگامی که یک شیء مانند موشک درون سیاه‌چاله سقوط کند، به دوبخش تقسیم می‌شود و منجر به تولید انرژی می‌گردد؛ امری که با بازیابی یکی از دو قسمت و به‌دلیل چرخش سیاه‌چاله رخ می‌دهد.
پنروز معتقد بود این انرژی را می‌توان ذخیره کرد و در سراسر جهان به‌کار برد. در سال ۱۹۷۱ یاکوف زلدوویچ (Yakov Zeldovich)، فیزیکدان اهل شوری سابق، پیشنهاد کرد این نظریه با امواج نوری درهم‌تنیده که به یک سطح چرخان برخورد می‌کند، آزمایش شود. برای انجام این آزمایش، سطح چرخان باید حداقل یک میلیارد بار در ثانیه بچرخد و این امر تاکنون به‌دلیل محدودیت‌های مهندسی امکان‌پذیر نبود. اکنون محققان دانشگاه گلاسکو ادعا می‌کنند راهی برای آزمایش و اثبات این تأثیر با استفاده از امواج صوتی یافته‌اند.
در این روش از سطح چرخانی استفاده می‌شود که با سرعت کمتری حرکت می‌کند. آن‌ها حلقه‌ای از بلندگوها ایجاد کردند و امواج صوتی چرخان را به‌سمت یک صفحه فومی چرخان فرستادند. پشت صفحه دو میکروفون چسبانده شد که توسط آن‌ها نشان دادند همزمان با گذر امواج صوت از صفحه، تن صوت آن ۳۰ درصد افزایش می‌یابد. این پدیده اثر دوپلر (Doppler effec) چرخشی نامیده می‌شود.
ماریون کرامب (Marion Cromb)، محقق ارشد این پژوهش، می‌گوید: «نسخه خطی اثر دوپلر را بسیاری می‌شناسند. این پدیده زمانی اتفاق می‌افتد که تن صدای آژیر آمبولانس هنگامی که به شنونده نزدیک می‌شود بلندتر شده و با دور شدن از شنونده کاهش می‌یابد. اثر دوپلر چرخشی نیز مشابه همین مورد است اما در یک فضای دایره‌وار ایجاد می‌شود. تن امواج صوتی درهم‌تنیده هنگام اندازه‌گیری از نقطه سطح چرخش، تغییر می‌کند.»
او می افزاید: «اگر سطح با سرعت کافی بچرخد، فرکانس صوت قابلیت انجام کاری بسیار عجیب را می‌یابد؛ در این حالت صوت از فرکانس مثبت به منفی می‌رود و طی این امر صوت از سطح چرخان انرژی می‌رباید.» محققان طی آزمایش متوجه شدند همزمان با برخورد صوت با سطح چرخان، تن آن کاهش پیدا می‌کند؛ سپس هنگام گذر از سطح، دوباره تن اصلی صوت تا ۳۰ درصد افزایش می‌یابد.