محققان دانشگاه کورنل (Cornell University) آمریکا مدلی با نام «رمزگشای رنگی محیطی» (environmental color decoder) را طراحی کرده‌اند که امکان تحلیل وضعیت سیاره‌های خارج از منظومه شمسی را فراهم کرده و تشخیص وجود قابلیت‌های احتمالی این اجرام آسمانی در میزبانی از حیات فرازمینی را بسیار ساده می‌کند. به‌گفته آن‌ها نور بازتاب‌شده از سطح یک سیاره اطلاعات ارزشمندی را در مورد شرایط محیطی و همچنین شباهت آن به اجرام آسمانی قابل سکونت مانند زمین آشکار می‌کند. با در نظر داشتن این موضوع می‌توان مدلی را توسعه داد که بر اساس نور بازتابی و همچنین ویژگی‌های ستاره میزبان سیاره فراخورشیدی، وضعیت محیط اجرام آسمانی را پیش‌بینی می‌کند.
به‌عنوان مثال، اگر سیاره‌ای بیش از حد نور به خود جذب کند و میزان سنگ‌های بازالت سطح آن زیاد باشد، چنین مسئله‌ای نشان‌دهنده گرمای زیاد اتمسفر سیاره است. بااین‌حال، اگر کمی شن و سنگ‌های روشن‌تر در سطح سیاره موردنظر وجود داشته باشد، میزان قابل‌توجهی از نور تابیده‌شده به آن بازتاب شده و دمای محیط را پایین‌تر می‌آورد. از طرف دیگر، وجود پوشش گیاهی هم نقش بسیار مهمی در کم کردن دمای سیاره و کاهش تأثیر شدت نور ستاره میزبان دارد.
عوامل دیگری مانند وجود ابر گرد و غبارهای فضایی در جو سیاره و همچنین نوع ستاره میزبان و نور آن بر روی وضعیت زیست‌پذیری سیاره‌های فرازمینی تأثیر داشته و به‌همین دلیل مدل مذکور می‌تواند نقش مهمی در پیشرفت پژوهش‌های دانشمندان حوزه سیاره‌های فراخورشیدی ایفا کند. محققان دانشگاه کورنل در حال حاضر و با کمک تلسکوپ‌های گوناگون به‌دنبال جمع‌آوری اطلاعات بیشتر در این رابطه هستند تا دقت مدل خود را بالاتر ببرند. انتظار می‌رود در مراحل بعدی، این سامانه در کنار پیشرفت‌های دیگر تجهیزات ستاره‌شناسی امکان تحقق رؤیای بشر در یافتن حیات در خارج از جو زمین را محتمل‌تر کند.