اخیراً گروهی ۱۵ نفره از دانشجویان دانشگاه کالیفرنیا، برکلی (University of California, Berkeley) آمریکا در حال ساخت یک تاسواره کوانتومی (Quantum CubeSat) هستند تا با ارسال آن به فضا برنده چالش پرتاب تاسواره (CubeSat Launch Initiative) ناسا شوند. پال کوترینگ (Paul Köttering)، دانشجوی این دانشگاه، به‌همراه سایر اعضای این تیم امیدوارند تاسواره خود را که QubeSat نام دارد تا سال ۲۰۲۱ به فضا پرتاب کند. در فوریه سال جاری میلادی ناسا اعلام کرد برای پروژه‌هایی که هدف آن‌ها توسعه تاسواره است، در صورت پرتاب موفقیت‌آمیز آن بودجه‌ای تا ۳۰۰ هزار دلار پرداخت می‌کند.
هدف اصلی این پروژه آزمایش و کیفیت‌سنجی چرخش‌نما یا ژیروسکوپی (Gyroscope) می‌باشد که توسط محققان این دانشگاه و برای مدار لئو توسعه یافته است. از آنجایی که تاسواره‌ها به‌عنوان پلتفرم مناسبی برای انجام آزمایش‌های کم‌هزینه فناوری‌های جدید مانند ژیروسکوپ کوانتومی به‌شمار می‌روند، در این پروژه قرار است از اثرات کوانتوم در فناوری‌ها به‌منظور دستیابی به دقت و طول عمر بیشتر استفاده شود.
این تیم که قبلاً مبلغ ۴۹۵۰ دلار کمک مالی از صندوق فناوری دانشجویی دانشگاه برکلی دریافت کرده، در تلاش است تا ۱۵ هزار دلار نیز از طریق سرمایه‌گذاری جمعی (Crowdfunding) به‌دست آورد و همچنین کمپینی موسوم به بیگ گیو (Big Give) در دانشگاه یادشده به‌دنبال جمع‌آوری کمک‌های مالی برای آن‌ها است. . لازم به توضیح است سرمایه‌گذاری جمعی که برخی اوقات تأمین سرمایه از اجتماع یا تأمین مالی جمعی نیز نامیده می‌شود، اغلب از طریق اینترنت انجام می‌گیرد تا از تلاش‌های یک کارآفرین توسط عموم جامعه یا سازمان‌ها حمایت مالی شود.
کوترینگ دراین‌باره گفت: «ناسا تنها زمانی که تاسواره با موفقیت پرتاب شود این جایزه را به ما خواهد داد؛ بنابراین در حال حاضر ما خودمان می‌بایست هزینه تهیه و تولید تاسواره را بپردازیم. خوشبختانه، هزینه ساخت تاسواره طی سال‌های گذشته به‌طرز چشمگیری کاهش یافته است.» این دانشجویان همچنین قصد دارند در آینده نوع جدیدی از چرخش‌نما یا ژیروسکوپ (Gyroscope) را آزمایش کنند. تیم یادشده همچنین بخشی از یک گروه به‌نام باشگاه هوافضا اس.تی.ای.سی (aerospace club STAC) هستند؛ باشگاهی که تاکنون آزمایش‌هایی را با کمک بالون‌ها و ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام داده است.
تاسواره به‌نوعی از ماهواره‌های کوچک گفته می‌شود که به‌‌صورت ماهواره‌ای متشکل از واحدهای مکعب‌شکل در ابعاد ۱۰×۱۰×۱۰ سانتی‌متر و وزنی در حدود ۱۳۰۰ گرم تعریف شده‌اند. به بیان دیگر، تاسواره‌ها ماهواره‌هایی متشکل از واحدهای ساختاری مکعبی‌شکل هستند که بتوان آن‌ها را به راحتی با یک پرتابگر روانه فضا کرده و به‌آسانی در مدار قرار داد. از تاسواره‌ها برای آزمایش‌های کوچکی مانند تصویربرداری از زمین، تست رادیوهای آماتور، راه‌اندازی و آزمایش فناوری‌های کوچک فضایی و طیف‌سنجی امواج صوتی در خارج از جو زمین استفاده می‌شود.