ستاره‌شناسان می‌گویند جمعیت سیارک‌های موجود در اطراف سیاره مشتری احتمالاً متعلق به یک سامانه ستاره‌ای دیگر هستند که به منظومه شمسی ما مهاجرت کرده‌اند. آن‌ها طی چند سال گذشته متوجه شده‌اند که منظومه شمسی ما ممکن است بیشتر از آنچه تصور می‌کردیم میزبان اجرام میان‌ستاره‌ای باشد و اکنون محققان مرکز ملی تحقیقات علمی (CNRS) فرانسه و دانشگاه ایالتی سائو پائولو (UNESP) برزیل مدارهای عجیب اجرامی موسوم به قنطورس (Centaurs) را ردیابی کرده و دریافته‌اند که ۱۹ مورد از آن‌ها قبل از اینکه توسط نیروی جاذبه خورشید گیر افتاده باشند، حول ستاره دیگری می‌گشته‌اند وسرچشمه آن‌ها منظومه دیگری است.
اخترشناسان در سال ۲۰۱۸ کشف کردند که سیارکی موسوم به 2015 BZ509 در یک سامانه ستاره‌ای دیگر متولد شده و اکنون به اقامت دائم در نزدیکی مدار مشتری رسیده است؛ اکنون همان تیم کشف کرده است که این سیارک تنها نیست. آن‌ها می‌گویند احتمالاً ۱۹ جرم دیگر از خارج از منظومه شمسی ما آمده‌اند. این اجرام در مداری بین سیاره‌های مشتری و نپتون می‌چرخند و ویژگی‌های عجیبی دارند.
قنطورس در اساطیر یونان به موجودی با پایین تنه‌ای به‌شکل اسب و بالا تنه‌ای به‌شکل انسان گفته می‌شود. برگزیدن این نام برای اجرام مذکور از این واقعیت ناشی می‌شود که آن‌ها به‌نوعی یک تلاقی میان سیارک‌ها و دنباله‌دارها بوده و دارای مدارهایی بسیار غیرمعمول می‌باشند. برخی از آن‌ها مانند 2015 BZ509 برخلاف جریان رایج حرکتی در منظومه شمسی حرکت می‌کنند و برخی دیگر نیز با زاویه‌های عجیبی در گردش‌اند که آن‌ها را به دیگر اجرام و سیارک‌های منظومه شمسی دور و نزدیک می‌کند.
اخترشناسان برای درک اینکه چرا آن‌ها تا این حد عجیب عمل می‌کنند، از شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای جهت ردیابی مدارهایشان استفاده کردند تا دریابند که از کجا آمده‌اند. نتایج برای ۱۹ عدد از آن‌ها حاکی از این بود که متعلق به منظومه شمسی ما نیستند. حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش، خورشید ما که تازه متولد شده بود، توسط دیسکی از گرد و غبار و گاز محاصره شده بود که در نهایت به‌شکل سیاره‌ها، قمرها و اجرام دیگر متراکم شد. اغلب سیارک‌ها و دنباله‌دارها نیز پس از آن شکل گرفتند، زیرا آن‌ها اساساً بقایای به‌جا مانده از برخورد اجرام بزرگ‌تر هستند؛ اما این ۱۹ قنطورس جزو آن‌ها نیستند.
این تیم متوجه شد که در آن زمان، این اجرام در حال چرخش به دور خورشید ما در زاویه‌ای عمود بر دیسک گرد و غبار بوده‌اند؛ امری که نشان می‌دهد آن‌ها در این منظومه به دنیا نیامده‌اند و قبل از راهی شدن به‌سمت خورشید، در اطراف یک ستاره دیگر تشکیل شده‌اند. اجرام یادشده می‌توانند سرنخ‌هایی در مورد نحوه شکل‌گیری سایر سامانه‌های ستاره‌ای به ما بدهند.